Jón Baldvin Hannibalsson, fyrrverandi ráðherra, sendiherra og formaður Alþýðuflokksins - sem opinberlega hefur verið sakaður um kynferðisbrot af 37 konum (hvar af 12 hafa stigið fram undir nafni)[1] var þann 8. nóvember síðastliðinn sýknaður af ákæru um kynferðisbrot gagnvart Carmen Jóhannsdóttur, af Guðjóni St. Marteinssyni héraðsdómara sem byggir þessa hlutdrægu úrlausn sína á vitnisburði hlutdrægra vitna.[2] Það er annars vegar á vitnisburði eiginkonu ákærða, Bryndísar Schram, sem í framlögðu bréfi játaði hið kærða brot sem hún síðan sór fyrir í réttarhöldunum, og hins vegar á vitnisburði vinkonu þeirra hjóna, Hugrúnar Auðar Jónsdóttur, sem að eigin sögn „sá ekki“ hvað fram fór[3]. Það stangast á við vitnisburð ákærða og á hún, að sögn Guðjóns, að hafa „snúið sér að“ brotaþola þegar ákærði káfaði á henni og því getað séð hvað gerst hafði! Sem vekur upp þá spurningu, hvernig er hægt að sjá rass á manneskju sem snýr að manni?  Er Hugrún með röntgenaugu?! Þessi langsótta niðurstaða héraðsdómarans er sem sé hvorki rökræn og né skynsamleg, í það minnsta að mínu mati, eða með öðrum orðum hálfvitaleg. En þar með er ekki öll sagan sögð um ranglæti Guðjóns St. Marteinssonar.

· Hann greinir ekki frá bréfi Bryndísar sem lagt var fram í málinu, þar sem skrifað stendur: „Jón Baldvin ... skilur ekki enn að hann hafi brotið af sér“ og þar með heldur leyndum upplýsingum um játningu Bryndísar á broti ákærða.

· Guðjón segir kæruefnið vera stroku á rassi og leynir þar með alvöru brotsins því eins og fram kom í réttarhöldunum sagði brotaþoli ákærða hafa jafnframt strokið á sér „klofið“ - eins og móðir hennar staðfesti.

· Guðjón sem greinir frá þeirri frásögn brotaþola að hún hafi verið að hella víni í glös sem að henni voru rétt (þá Bryndís og Hugrún ku hafa verið með augun límd við „bakhluta“ hennar), finnur það brotaþola til foráttu að hún hafi ekki vitað hver ætti hvaða glas en væntanlega voru glösin ómerkt.

· Guðjón segir brotaþola hafa „lýst líðan“ sinni eftir á, án þess þó að greina frá hvernig hún lýsti líðan sinni, en eins og vitnin Emilía Marteinsdóttir, Daníel Ágúst Haraldsson og Sturla Már Finnbogason staðfestu fyrir rétti með samhljóða vitnisburði sínum, er Guðjón hunsaði, var umrædd valdníðsla ákærða brotaþola, sem „grét“ og „grét“ í kjölfarið, áfall.

· Guðjón tók ekki til efnismeðferðar það kæruefni ákæruvaldsins að framburður ákærða fyrir rétti stangaðist á við vitnisburð hans hjá lögreglu.

· Guðjón, sem upplýstur var um að ákærði hefði opinberlega birt uppritun sína af kæruskýrslu brotaþola, lætur það sér í léttu rúmi liggja.

· Guðjón hefur það eftir Hugrúnu Auði að Laufey, móðir brotaþola, hafi í kjölfar þess að hún stóð ákærða að verki látið falla „ósmekklegar athugasemdir“ um ákærða og Bryndísi en lætur vera að greina frá því að í réttarhöldunum var borið við meintri vitfirringu Laufeyjar, ofdrykkju og örorku vegna „grindargliðnunar,“ veiki brotaþola og „aðför“ minni - sem ákærði sagði vera vinkonu umræddrar móður, sem ég ekki er eins og hann hefur sjálfur opinberlega viðurkennt.[4]

· Guðjón tók ekki til efnismeðferðar þá aðalmálsvörn ákærða að annað hvort hefði móðir brotaþola (ólíkt honum!) drukkið „sterka drykki“ eða að hún hefði að mínu undirlagi þegið heimboð Bryndísar svo ákærði fengi að káfa á klofi dóttur hennar! Sem einnig var málsvörn Jóns í meiðyrðamáli hans gegn mér, sem hann tapaði, þar sem hann (ásamt Bryndísi sem staðin var að meinsæri) uppástóð að allar metoo-konurnar væru á mínu valdi, er dómarinn Jóhannes Rúnar Jóhannssson gein ekki við þar eð honum þótti hún hvorki „rökræn“ né „skynsamleg.“ 

Og þar með hefur Guðjón St. Marteinsson héraðsdómari fært þjóðinni sönnunargögn um rangindi  gagnvart Carmen (sem hann reyndar kallar „brotaþola“ í andstöðu við úrlausn sína!), eins og Jón sem nokkrum dögum áður en þessi umræddi dómur var kveðinn upp, birti þá nýjustu kenningu sína um væri að ræða samsæri fyrrum formanns kvennahreyfingarinnar hjá Samfylkingunni,[5] sem og soraskrif um brotaþola sína sem hann m.a. eignar látnum manni[6] eða með öðrum orðum lýgur þjóðina fulla í skjóli þess að hún krefur hann ekki um sönnunargögn, ekki frekar en umræddur Guðjón.