Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 4 árum.

Framsóknar-amman á heimsenda

Ís­lensku bók­mennta­verð­laun­in í flokki barna- og ung­menna­bóka fengu Arn­dís Þór­ar­ins­dótt­ir og Hulda Sigrún Bjarna­dótt­ir fyr­ir bók­ina Blokk­in á heimsenda. Hvati höf­unda var að hafa gam­an og úr varð frá­sögn af eyju sem reyn­ist ansi vel heppn­að­ur míkró­kos­mós af gamla Ís­landi.

Framsóknar-amman á heimsenda
Bók

Blokk­in á heimsenda

Höfundur Arndís Þórarinsdóttir, Hulda Sigrún Bjarnadóttir
Mál og menning
256 blaðsíður
Gefðu umsögn

Dröfn er á leiðinni út í eyju með fjölskyldunni sinni. Eyjuna þar sem Bríet amma hennar býr, eða amma Eyja eins og þau kalla hana oftast. Amman, sem hún þekkir ekki, af því hún kemur aldrei í heimsókn á meginlandið, enda er eyja þessi afskekktust allra eyja. Stelpan hlakkar til, hún hefur alist upp án ömmu en hefur þó sínar hugmyndir um ömmur, sprottnar jafnt úr bókmenntaarfi ömmubókmennta og úr frásögnum vina hennar. En amman kallar hana helst aldrei með nafni og er lítið fyrir hefðbundin ömmuhlutverk.

„Amma var pínupons öðruvísi en ég hafði gert mér í hugarlund. Ég reyndi samt að vera bjartsýn. Kannski var hún svona …

Kjósa
1
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.

Mest lesið

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

„Ég var lifandi dauð“
1
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.
Ungu fólki í blóma lífsins er allt í einu kippt út úr samfélaginu
6
ÚttektME-faraldur

Ungu fólki í blóma lífs­ins er allt í einu kippt út úr sam­fé­lag­inu

Þó svo að ME-sjúk­dóm­ur­inn hafi senni­lega ver­ið til í ald­ir hef­ur hann lengi far­ið hljótt og ver­ið lítt við­ur­kennd­ur. Ástæða þess er vænt­an­lega sú að þar til nú hef­ur ver­ið erfitt að skilja mein­gerð sjúk­dóms­ins. Þrátt fyr­ir að mjög skert lífs­gæði og að byrði sjúk­dóms­ins sé meiri en hjá sjúk­ling­um með aðra al­var­lega sjúk­dóma er þjón­usta við þá mun minni en aðra sjúk­linga­hópa.

Mest lesið í mánuðinum

„Ég var lifandi dauð“
2
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár