Útgöngubann. Hugtakið vekur ósjálfrátt hugrenningatengsl við herlög, stríðsástand og jafnvel harðstjórn.
Það gildir samt ekki í þetta skipti.
Og þó.
Ástandið er miklu alvarlegra víða í Evrópu þar sem fjöldi fólks er veikur, en andrúmsloftið í sjávarþorpinu mínu á Spáni er býsna sérkennilegt.
Draugabær er klisja, en samt sönn lýsing. Göturnar eru auðar, þar sem áður var hæfilega fjölskrúðugt mannlíf.
Við megum kaupa í matinn og fara í apótekið, en annars skulum við vera heima. Og Spánverjar eru ekkert að djóka þegar kemur að útgöngubanni.
Ég hitti Ramón í búðinni. Hann er grunnskólakennari á eftirlaunum og vinnur mig alltaf í pool.
„Þetta var líka svona hjá Frankó. Þeir hafa engu gleymt,“ sagði hann og nikkaði höfðinu í átt að Guardia Civil lögreglubílnum skáhallt fyrir utan.
Guardia Civil
Það er sérstök deild innan lögreglunnar, allt …
Athugasemdir