Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 5 árum.

Í útgöngubanni

Dreif­býl­is­lögg­an skamm­ast í fólki sem hætt­ir sér út á göt­urn­ar í þorpi Karls Th. Birg­is­son­ar á Teneri­fe, þar sem nú er í gildi út­göngu­bann.

Í útgöngubanni
Í Madríd Hermenn á lestarstöðinni Atocha í spænsku höfuðborginni Madríd miðvikudaginn 18. mars. Mynd: PIERRE-PHILIPPE MARCOU / AFP

Útgöngubann. Hugtakið vekur ósjálfrátt hugrenningatengsl við herlög, stríðsástand og jafnvel harðstjórn.

Það gildir samt ekki í þetta skipti.

Og þó.

Ástandið er miklu alvarlegra víða í Evrópu þar sem fjöldi fólks er veikur, en andrúmsloftið í sjávarþorpinu mínu á Spáni er býsna sérkennilegt.

Draugabær er klisja, en samt sönn lýsing. Göturnar eru auðar, þar sem áður var hæfilega fjölskrúðugt mannlíf.

Við megum kaupa í matinn og fara í apótekið, en annars skulum við vera heima. Og Spánverjar eru ekkert að djóka þegar kemur að útgöngubanni.

Ég hitti Ramón í búðinni. Hann er grunnskólakennari á eftirlaunum og vinnur mig alltaf í pool.

„Þetta var líka svona hjá Frankó. Þeir hafa engu gleymt,“ sagði hann og nikkaði höfðinu í átt að Guardia Civil lögreglubílnum skáhallt fyrir utan.

Guardia CivilAlríkislögreglumaður á tómum götum Burgos, Norður-Spáni, eftir útgöngubann.

Guardia Civil

Það er sérstök deild innan lögreglunnar, allt …

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.
Tengdar greinar

Covid-19

Mest lesið

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

„Ég var lifandi dauð“
1
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.
Ungu fólki í blóma lífsins er allt í einu kippt út úr samfélaginu
5
ÚttektME-faraldur

Ungu fólki í blóma lífs­ins er allt í einu kippt út úr sam­fé­lag­inu

Þó svo að ME-sjúk­dóm­ur­inn hafi senni­lega ver­ið til í ald­ir hef­ur hann lengi far­ið hljótt og ver­ið lítt við­ur­kennd­ur. Ástæða þess er vænt­an­lega sú að þar til nú hef­ur ver­ið erfitt að skilja mein­gerð sjúk­dóms­ins. Þrátt fyr­ir að mjög skert lífs­gæði og að byrði sjúk­dóms­ins sé meiri en hjá sjúk­ling­um með aðra al­var­lega sjúk­dóma er þjón­usta við þá mun minni en aðra sjúk­linga­hópa.

Mest lesið í mánuðinum

„Ég var lifandi dauð“
2
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár

Loka auglýsingu