Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 5 árum.
Fréttir

Getur gleymt því að ferðast til útlanda á sínum launum

Guð­björgu Maríu sárn­ar það sem henni þyk­ir vera van­virð­andi fram­koma borg­ar­stjóra í garð sinn og þeirra sem lægst hafa laun­in. Hún seg­ir að henni finn­ist sem lit­ið sé nið­ur á sig og koll­ega sína.

Getur gleymt því að ferðast til útlanda á sínum launum
Finnst litið niður á starfið sitt Guðbjörgu þykir framkoma samninganefndar borgarinnar í garð Eflingarfólks ekki til sóma.
Freyr Rögnvaldsson
ritstjorn@heimildin.is

Guðbjörg María Jósepsdóttir hefur unnið á leikskólanum Gullborg í sjö ár sem leiðbeinandi. Hún fær útborgaðar 282 þúsund krónur á mánuði og segist helst geta nálgast eðlilegt líf mánuðina sem hún fær barnabætur. „Þú getur til dæmis gleymt því að fara til útlanda á mínum tekjum,“ segir hún.

Guðbjörg segist vera heppin því hún eigi gott bakland. „Mamma mín á íbúð hér í bænum sem ég get leigt á tiltölulega lágu verði og þess vegna get ég verið hérna. Ef ég hefði það ekki byggi ég líklega bara úti á landi í herbergi hjá pabba mínum. Ég er einstæð móðir með barnið alfarið á minni framfærslu þannig að það gefur augaleið að þetta gengi ekki annars. Þrátt fyrir að ég sé bara að borga 60 þúsund krónur í leigu þá er staðan bara mjög erfið. Það sem eftir er af …

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.
Efnisorð

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.

Mest lesið

Draumur sem aldrei varð: „Gat tilveran orðið svartari?“
5
Viðtal

Draum­ur sem aldrei varð: „Gat til­ver­an orð­ið svart­ari?“

Í bók­inni Mamma og ég, seg­ir Kol­beinn Þor­steins­son frá sam­bandi sínu við móð­ur sína, Ástu Sig­urð­ar­dótt­ur rit­höf­und. Á upp­vaxt­ar­ár­un­um þvæld­ist Kol­beinn á milli heim­ila, með eða án móð­ur sinn­ar, sem glímdi við illskilj­an­leg veik­indi fyr­ir lít­ið barn. Níu ára gam­all sat hann jarð­ar­för móð­ur sinn­ar og átt­aði sig á því að draum­ur­inn yrði aldrei að veru­leika – draum­ur­inn um að fara aft­ur heim.

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

Mest lesið í mánuðinum

Endurkoma Jóns Ásgeirs
3
Nærmynd

End­ur­koma Jóns Ás­geirs

Jón Ás­geir Jó­hann­es­son er aft­ur orð­inn stór á mat­vörumark­aði, fast­eigna­mark­aði, í fjöl­miðl­um, ferða­þjón­ustu, trygg­ing­um, áfeng­is­sölu, bens­ín­sölu, lyfj­um og stefn­ir á vöxt er­lend­is. Veldi hans og eig­in­konu hans, Ingi­bjarg­ar Pálma­dótt­ur, minn­ir á upp­bygg­ing­una fyr­ir banka­hrun þeg­ar hann stýrði Baugi, Glitni og 365 miðl­um en hlaut enga dóma í mála­ferl­um sem fylgdu hon­um í meira en ára­tug.
„Það var enga vernd að fá“
6
Viðtal

„Það var enga vernd að fá“

„Við sitj­um eft­ir í sorg, horf­um yf­ir sögu son­ar okk­ar og klór­um okk­ur í höfð­inu. Eft­ir stend­ur spurn­ing­in: Hvað gerð­ist?“ seg­ir Hjör­leif­ur Björns­son, en son­ur hans, Há­varð­ur Máni Hjör­leifs­son, svipti sig lífi þann 2. sept­em­ber, að­eins tví­tug­ur. Feðg­arn­ir voru báð­ir áhuga­menn um tónlist, greind­ir með ADHD og glímdu ung­ir við fíkn, en eitt greindi þá að. Há­varð­ur var brot­inn nið­ur af kerfi sem hann féll ekki inn í.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Draumur sem aldrei varð: „Gat tilveran orðið svartari?“
Viðtal

Draum­ur sem aldrei varð: „Gat til­ver­an orð­ið svart­ari?“

Í bók­inni Mamma og ég, seg­ir Kol­beinn Þor­steins­son frá sam­bandi sínu við móð­ur sína, Ástu Sig­urð­ar­dótt­ur rit­höf­und. Á upp­vaxt­ar­ár­un­um þvæld­ist Kol­beinn á milli heim­ila, með eða án móð­ur sinn­ar, sem glímdi við illskilj­an­leg veik­indi fyr­ir lít­ið barn. Níu ára gam­all sat hann jarð­ar­för móð­ur sinn­ar og átt­aði sig á því að draum­ur­inn yrði aldrei að veru­leika – draum­ur­inn um að fara aft­ur heim.

Mest lesið undanfarið ár