Ég hef búið í Kaupmannahöfn í rétt tæpan áratug, eða öll mín fullorðinsár. Hér keypti ég mína fyrstu íbúð, sótti mér framhaldsmenntun og eignaðist fjölskyldu. Við eigum litla íbúð hér í borg sem við greiðum 1 prósent óverðtryggða vexti af. Það þýðir að höfuðstóll lánsins hækkar aldrei, heldur lækkar jafnt og þétt við hverja greiðslu til bankans. Í hverjum mánuði eignumst við því smátt og smátt meira í íbúðinni. Vaxtagreiðslur húsnæðislána má svo telja fram í skattskýrslu og fá að hluta til endurgreiddar í formi afsláttar af tekjuskatti.
Íbúðin okkar er lítil, aðeins rúmir 50 fermetrar og tveggja herbergja, þrátt fyrir að við séum brátt fjögurra manna fjölskylda. Það er alvanalegt í stórborgum að búa smátt og það þykir bæði sjálfsagt og eðlilegt hér. Það er engin samfélagsleg pressa á stórt og íburðamikið húsnæði, heldur er þvert á móti litið jákvæðum augum á nægjusemi og hóf. Það er ódýrt að búa smátt, færri fermetrar þurfa færri húsmuni og minni orkunýtingu.
Þétt byggð veitir líka rekstarforsendu fyrir fjölbreytta þjónustu enda er hverfið okkar, líkt og öll önnur hverfi í Kaupmannahöfn, fullkomlega „göngufært“. Það þýðir að öll grunnþjónusta er í innan við 10 mínútna göngufæri og engin þörf er á bíl fyrir vel flest fólk. Fyrir utan blokkina okkar,
Athugasemdir