Í næsta mánuði verða komin sautján ár af fíkniefnalausu Íslandi og þeim tímamótum ber að fagna. Ríkisstjórn Halldórs Ásgrímssonar 1995–1999 tókst með markvissu forvarnarstarfi, hertri löggæslu og öflugu eftirlitskerfi að binda enda á fíkniefnaneyslu fyrir fullt og allt árið 2000. Síðan þá hefur Ísland blessunarlega verið óslitið undir stjórn Framsóknarflokksins, og er ekki úr vegi að rifja upp nokkur af helstu afrekum flokksins í samstarfi hans og Sjálfstæðisflokksins.

1. Framsókn kom á stöðugum leigu- og húsnæðismarkaði. Fyrst með 90% húsnæðislánum hjá Íbúðalánasjóði, síðan með niðurgreiðslu húsnæðisskulda 2014 þegar Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, núverandi borgarstjóri Reykjavíkur, þáverandi félagsmála- og þjóðmenningarráðherra, lét fella niður skuldir landsmanna og binda endi á verðtrygginguna. Ísland er núna eina Evrópulandið þar sem meirihluti menntaskólanemenda eiga sitt eigið húsnæði. 

2. Frá því að seðlabankastjórum var fjölgað úr þremur upp í fimmtán, til að allir meðlimir miðstjórnar Framsóknarflokksins gætu samtímis gegnt því embætti, hefur krónan náð fullum stöðugleika. Hver hefði trúað að það þyrfti bara fleiri seðlabankastjóra með pólitíska reynslu og færri hagfræðinga? Vextir á lánum eru lægri en í gjörvallri Evrópu, kaupmáttur íbúa æðisgenginn, enda hafa laun hækkað um 15% árlega samhliða því að Ísland er orðið ódýrasta land Evrópu. Matarskatturinn er kominn niður í 0%. #TAKKFRAMSÓKN

3. Einkavæðing bankanna var gagnsæ og skilvirk. Það hefur aukið traust á stofnunum samfélagsins og skapað hagstætt lánaumhverfi, enda virk samkeppni í landinu. Eftir að hægt var að leggja niður fíkniefnabrotadeild íslensku lögreglunnar hefur verið hægt að efla þjóðhagsstofu og fjármálaeftirlit svo um munar. Að vísu má telja líklegt að það verði fljótt skorið niður þarna, í stefnuræðu sinni lýsti Höskuldur Þór forsætisráðherra því yfir að Ísland yrði efnahagsbrotalaust land árið 2020. Ef það er það ekki nú þegar. #FRAMSÝNI

4. Búvörusamningarnir, sem Sigurður Ingi landbúnaðarráðherra náði í gegn á síðasta þingi, eru tímamótaafrek. Samningarnir sem gilda til 100 ára eru strax farnir að borga sig. Matvörur eru ódýrari á Íslandi en í öllum öðrum sambærilegum ríkjum. Hagræðingin sem fólst í sameiningu allra framleiðslu- og dreifingaraðila leysti úr læðingi öfl hins ríkisrekna og skipulagða hagkerfis. MESS, sem hefur komið í staðinn fyrir MS, SS og alla litlu framleiðendurna og undir beinni stjórn ráðherra, er nú vel smurð maskína sem virkar einungis betur og betur eftir að samkeppniseftirlit og matvælaeftirlit var lagt niður. Nú er útflutningur á íslenskri mjólk og lambakjöti svo mikil að Írland hefur hætt mjólkurframleiðslu og Nýja-Sjáland hefur ákveðið að fókusera alfarið á kívíræktun frekar en kjötframleiðslu.

5. Sigmundur Davíð borgarstjóri opnaði nýverið hinn nýja alþjóðlega Fossvogsflugvöll. Aðgerðin var vissulega umdeild en nú er ljóst að hún er að margborga sig, Kópavogur var nú heldur engin sérstök prýði. Með því að brjóta niður Öskjuhlíðina og breyta í landfyllingu í Fossvoginum var hægt að skapa stærsta alþjóðaflugvöll Evrópu í hjarta höfuðborgarsvæðisins.

6. Fíkniefnalaust, verðtryggingarlaust, spillingarlaust, hvað næst? Jú, búvörusamningarnir hafa tryggt loksins að Íslendingar gátu hætt öllum matarinnflutningi. Við erum orðin hundrað prósent sjálfbær og með virkjun gjörvalls miðhálendisins höfum við tryggt hverjum einasta Íslendingi hálaunaðri vinnu við áburðarverksmiðju, álver eða kísilflöguverksmiðju. Ísland er stærsti framleiðandi á hreinni, ómengaðri raforku, þökk sé Vigdísi Hauksdóttur iðnaðarráðherra. Maður hálfvorkennir löndum eins og Kanada og Kína sem hafa þurft að hætta álframleiðslu algerlega, ófær um að keppa við íslenska efnahagsundrið. Ég leyfi mér að segja: Framsóknarundrið.

7. Úrsögn Íslands úr EES, sem kom af stað Evrópuhruninu svokallaða, var eiginlega formsatriði enda höfðu Íslendingar ekkert lengur til útlanda að sækja. Arnþrúður Karlsdóttir utanríkisráðherra á mestan heiðurinn af því að leiða íslensku samninganefndina.

Þetta er ekki tæmandi listi. Það er svo margt til að vera stoltur yfir. Þegar Ólafur Ólafsson, forseti Íslands, veitti mannvininum Finni Ingólfssyni stórriddarakross í beinni sjónvarpsútsendingu síðustu jól, ásamt arabíska prinsinum Al Thani felldu margir tár af stolti. Þessi sami Al Thani gaf íslensku þjóðinni risavaxna gullstyttu af sér þar sem Oslóarjólatréð áður stóð við þetta gleðilega tækifæri. Í þessari útsendingu sem sló öll áhorfsmet gat ég sjálfur ekki annað en fyllst stolti yfir þjóðerni mínu. Þvílíkir afburðamenn. Þvílíkir snillingar. Og um þetta efaðist fólk. Skiljanlega kannski. Fáa hefði órað fyrir því þegar Halldór Ásgrímsson hóf stjórnmálaferil sinn með hetjulegri baráttu fyrir kvótakerfinu að svona magnað ævintýri væri í uppsiglingu.