„Ég er að vísítera hér núna, heimsækja bænhúsið, eins og ég hef gert við kirkjur landsins undanfarin tólf ár,“ segir séra Agnes M. Sigurðardóttir, biskup Íslands, sem á dögunum gerði sér ferð í Furufjörð á Ströndum. Þetta er stuttur en breiður fjörður fyrir opnu hafi, á mörkum Stranda og Hornstranda en vesturströnd fjarðarins er innan Hornstrandafriðlandsins.
Bænhúsið var byggt árið 1899 og vígt 1902. Undanfarin ár hefur þar mikið viðhald farið fram, en húsið er friðlýst. „Nú er þetta orðið glæsilegt hús og fallegt,“ segir Agnes.
Flestir þeir sem létust í Grunnavíkursókn norðan Skorarheiðar eftir aldamótin 1900 eru grafnir við bænhúsið. „Kirkjan þeirra var í Grunnavík og það var mjög langt að fara, til dæmis með lík, alla leið frá Ströndum og í Grunnavík, sérstaklega þegar veður var vont um vetur. Þess vegna var þetta bænhús byggt,“ segir hún.
Enn kemur fyrir að haldnar séu messur í bænhúsinu þó fjörðurinn sé afskekktur. „Ég hef einu sinni gift hérna, í messu reyndar, þannig að það er svona ein og ein athöfn,“ segir Agnes.
Samkvæmt starfskyldum biskups Íslands skal hann vísítera allar kirkjur landsins á minnst tíu ára fresti. Í heimsókn sem þessari tekur biskup út kirkjuna, skráir kirkjugripina „og sé til þess að allt sé eins og það á að vera þó þetta sé kirkja í eyðibyggð,“ segir Agnes. Kórónuveirufaraldurinn tafði biskup eilítið í þessum erindagjörðum en nú er hún búin að fara í nánast allar kirkjurnar.
Er þetta þá síðasta bænhúsið á þessum lista sem þú ert að heimsækja?
„Já, það má segja það, að þetta sé síðasta, eða með þeim allra síðustu. Það kann að vera að ég fari í tvær, þrjár kirkjur í viðbót í fámenni byggðum en ég veit ekki hvort það næst,“ segir Agnes sem er að láta af embætti biskups.
Guðrún Karls Helgadóttir, nýkjörin biskup, tekur formlega við embættinu í dag, 1. júlí. Hún verður hins vegar ekki vígð fyrr en 1. september og fyrir það mun hún ekki sinna verkefnum á borð við að vígja presta og kirkjur, slíkt verður þangað til áfram í höndum Agnesar.
En Agnes hefur sjálf persónulega tengingu við bænhúsið í Furufirði.
„Já, móðurfólk mitt er hér úr þessum hreppi, Grunnavíkurhreppi hinum forna, og ég sé hérna í kirkjugarðinum nöfn sem ég kannast við úr minni ætt,“ segir hún
Nú ertu hér sex dögum eftir að þú varst að predika í Dómkirkjunni í fullum skrúða, hér ertu í gönguskóm og með ullarhúfu í þessum fáfarna firði. Eru einhverjar sérstakar athafnir biskups sem þú átt eftir að sakna meira en aðrar þegar haustið kemur?
„Ég hef ekki hugsað út í það. Örugglega á ég eftir að sakna einhvers eins og alltaf er. Þetta er búinn að vera ágætis tími, góður tími, og eins og þú sérð þá er þetta starf mjög fjölbreytt, að vera biskup. Maður hittir mjög margt fólk, gott fólk , til dæmis þetta fólk sem ég hitti á visitasíum sem er úti um allt land og vill gera kirkjunum og bænahúsunum til góða. Það er náttúrulega bara frábært fyrir okkur öll sem hér búum á landinu,“ segir hún.
Agnes er í forsíðuviðtali Heimildarinnar þar sem hún ræðir áskoranir í lífi og störfum, sambandið við Guð, sýn hennar á samfélagið og erindi þjóðkirkjunnar. Hér má lesa viðtalið í heild sinni.
Athugasemdir