„Ég er lærður ljósmyndari og alltaf haft mikinn áhuga á myndum, ég veit ekki alveg hvað það er en ég fór mjög mikið á myndlistarsýningar í borginni þegar ég var krakki. Mamma var mjög áhugasöm um það og ég var búin að sjá allar sýningar sem voru uppi frá 1970 til ‘85, þangað til að ég varð unglingur og fór að mótmæla,“ segir Sigríður Kristín Birnudóttir, spurð að því hvers vegna hún hafi valið sér starf í Ljósmyndasafni Reykjavíkur. Þar hefur hún starfað frá árinu 2000 og er núna verkefnastjóri myndvinnslu.
„Svo man ég stundum hlutina í myndum, ég man kannski ekki texta.“
„Þannig að það getur verið að ómeðvitað hafi myndmálið prentast inn á heilann án þess að ég hafi fattað það, þetta er kannski pínulítið uppeldislegt að einhverju leyti. En svo man ég stundum hlutina í myndum, ég man kannski ekki texta. Ég er með svo sterkt sjónminni.“
Hjá safninu sinnir Sigríður öllum almennum störfum sem til falla. Hún vinnur mikið með safnkostinn, skannar inn filmur, vinnur myndir í Photoshop og sinnir skráningu og upphleðslu á myndavef safnsins. „Þetta er lítið dund og mikil vinna, því þetta er óþrjótandi haugur. Það er auðvitað mjög gaman þegar við náum að taka fram myndir og kynna til dæmis til leiks verk ljósmyndara sem hafa ekki sést lengi, það er mjög skemmtilegt.“
Hún gengur til vinnu á hverjum morgni. „Ég bý hérna í nágrenninu þannig að það eru mikil forréttindi að vera fljótur í vinnuna á fæti.“ Og hún rekst auðvitað reglulega á fólk á göngunni. „Færri á morgnana, fleiri síðdegis.“
Athugasemdir