Hver er afstaða þín til hvalveiða?
„Nei.“
Svar Sigurjóns Sindra Skjaldarsonar er einfalt. Hann andvarpar þegar blaðamaður spyr út í ákvörun ráðherra um að stöðva hvalveiðar tímabundið og segist ekki vita nóg um málið. Hann hefur ekki smakkað hvalkjöt og getur ekki hugsað sér að gera það. „Nei, ég er góður þar sko.“
Hvalaskoðun ekki stórfengleg sjón
Rob Smedema, hollenskur ferðamaður, er frekar hlutlaus þegar kemur að hvalveiðum. „Auðvitað var það mikilvægur iðnaður, tekjulind. Ég held að það séu breyttir tímar en eftir því sem ég best veit eru nokkur lönd í heiminum sem hafa ekki enn skrifað undir Hafréttarsáttmála Sameinuðu þjóðanna sem bannar hvalveiðar, eitt þeirra er Ísland.“
Hvalveiðar sem slíkar höfðu ekki áhrif á ákvörðun hans þegar kom að því að ferðast til Íslands? „En auðvitað vissum við að það er eitthvað slíkt á Íslandi.“
Rob hefur ekki smakkað hvalkjöt en hann hefur farið í hvalaskoðun, á Norðurlandi, og líkaði það vel. „Við sáum nokkra hnúfubaka en þetta var ekki stórfengleg sjón, þeir flutu bara um, ekki eins og flottu myndirnar sem þú sérð þar sem þeir stökkva upp úr sjónum. Ég bjóst ekki við því. Það voru tveir hnúfubakar og þetta var indælt, þetta var í firðinum og veðrið var gott og þetta var ánægjuleg upplifun.“
Er ekki komið nóg?
Gunnar Steinn Aðalsteinsson hefur verið búsettur í Noregi stóran hluta ævi sinnar og afstaða hans gagnvart hvalveiðum er frekar hlutlaus. „En ég er ánægður að þetta er búið,“ segir hann um ákvörðun ráðherra að stöðva hvalveiðar tímabundirð. Hann gerir þó athugasemdir við fyrirvarann.
„Ég hef meiri áhyggjur af fólki sem er að starfa við þetta, hvort að þau missi vinnuna sína og eru búin að plana sumarferðir eða ráða fólk inn fyrir sumarið.“ Spurningin er samt sem áður siðferðileg, að hans mati. „Er ekki komið nóg?“
Gunnar hefur smakkað hvalkjöt. Einu sinni. Í Noregi. „Það var ekkert sérstakt sko, ekki fyrir minn smekk.“ Þá hefur hann einu sinni farið í hvalaskoðun sem hann hafði gaman af. „Einu sinni þegar ég var krakki, það var mjög gaman, spennandi.“
Hefur ekki smakkað hvalkjöt
Arna Katrín Davíðsdóttir segist ekkert vita um hvalveiðar og því geti hún ekki tekið afstöðu til þeirra. Hún hefur ekki smakkað hvalkjöt. „Og ég plana ekki að gera það.“ Hún hefur einu sinni farið í hvalaskoðun og segir það hafa verið mjög fínt. Aðspurt hvort hún hafi séð marga hvali segir hún: „Svona já og nei.“
Sá Hval 9 fyrst fyrir 37 árum
Bernhard Wessling kom fyrst til Íslands fyrir 37 árum og var að velta fyrir sér hvort hvalveiðiskipið Hvalur 9 væri það sama og hann sá þá, þegar blaðamaður nálgast hann í grennd við hvalveiðiskipið sem liggur nú við bryggju. Svo reyndist vera þar sem Hvalur 9 er smíðað árið 1952.
Bernhard og eiginkona hans, Karin, setjast á bekk og ræða við blaðamann. Karin afþakkar hins vegar spjall þar sem hún segir enskukunnáttuna takmarkaða en hún þekkir umræðuefnið vel. Hjónin eru miklir náttúruverndasinnar. „Ég er alfarið á móti hvalveiðum. Ég er í náttúruvernd, ekki hvað varðar hvali, heldur tranfugla og fugla og náttúruvernd almennt. Hvalir hafa verið nánast útdauðir og hvalir gegna stóru hlutverki í vistfræði, í vistkerfi sjávar, við einfaldlega verðum að vernda þá og við þurfum ekki að veiða þá. Og Ísland þarf ekki að veiða þá.“
Það ætti ekki að koma á óvart að Bernhard hefur ekki smakkað hvalkjöt. En þegar hann var hér á landi fyrir 37 árum með sonum sínum dreymdi þá um að sjá lunda. Þeim varð hins vegar ekki að ósk sinni, að sjá lifandi lunda. „Við vorum að leita að lunda. Síðasta daginn komum við til Reykjavíkur og fórum á veitingastað og það var lundi á matseðlinum og strákarnir mínir fóru að gráta þannig við vildum ekki borða þá. Það sama á við um hvalina.“
Hrefnan var með eitthvað vesen
Berglind Guðný Kaaber og Valgerður Gréta Gröndal eru báðar mótfallnar hvalveiðum og fagna ákvörðun ráðherra um frestun hvalveiða. „Já bara þótt fyrr hefði verið, bara stórkostlegt,“ segir Valgerður.
Berglind hefur ekki smakkað hvalkjöt en það hefur Valgerður gert. „Já, mér líkaði það ekki. Það var hrefna, einhvern tímann um árið, sem þurfti að leggja í mjólk, hún var með eitthvað vesen. Þetta var samt vont.“
Berglind hefur hins vegar farið í hvalaskoðun. „Já, ég hef gert það. Það var bara eiginlega sigling, ég sá alveg sporðinn á honum en þetta var bara sigling.“
Hissa á hvalkjötsáti
Merle Fauck, ferðamaður frá Þýskalandi, er ekki hlynnt hvalveiðum. „Við viljum heldur halda þeim lifandi. En ég sá að það er hægt að kaupa hvalkjöt, er það rétt?“ Sjálf getur hún ekki hugsað sér að leggja slíkt til munns.
Hún var hins vegar á leiðinni í hvalaskoðun með vinkonu sinni. „Við erum að fara í kvöld að skoða þá, ég vil frekar gera það,“ segir Merie, en þær voru bjartsýnar á að sjá helling af hvölum í góða veðrinu. „Þegar þeir synda og stökkva. Við vonumst til þess.“
Athugasemdir