„Ég kalla þetta svítuna“

Vil­berg Guð­munds­son hef­ur bú­ið í hús­bíl í níu ár. Hann og þá­ver­andi kon­an hans ákváðu þá að selja íbúð­ina sína og keyptu hús­bíl á Flórída. Þau skildu síð­ar og hann er að fóta sig á nýj­an hátt. Vil­berg er einn þeirra sem býr í hjól­hýsa­byggð­inni við Sæv­ar­höfða. „Ég skil ekki af hverju við mátt­um ekki vera áfram í Laug­ar­daln­um,“ seg­ir hann.

„Ég kalla þetta svítuna“
Ruggað í rokinu Húsbíllinn hans Villa er sá langstærsti á svæðinu og búinn flestum nútímaþægindum, þó hann eigi til að rugga í roki. Mynd: Golli

Vilberg Guðmundsson og þáverandi konan hans ákváðu árið 2015 að selja íbúð sína í Breiðholtinu og kaupa sér vandaðan húsbíl. „Þetta er ekki húsbíll, þetta er ferðasvíta,“ sagði yngri systir hans hrifin þegar hún sá bílinn fyrst. Vilberg, eða Villi, er mjög stoltur af húsbílnum og finnst skemmtilegt að upplifa það á ferðalögum að vegfarendur vilja fá að skoða bílinn nánar, bílinn sem einnig er heimili hans.

„Ég sagði við konuna mína: Eigum við að vera í þessu í ellinni, að gera upp blokk í Breiðholti?“

Þau hjónin áttu íbúð í Vesturbergi, í húsi sem var byggt árið 1973. Þegar þau fluttu inn tóku þau allt í gegn: „Nýtt parket, nýtt bað, nýtt eldhús, skápar, allt saman.“ Einn daginn fengu þau þær upplýsingar frá formanni húsfélagsins að það þyrfti að skipta um þak á blokkinni og að þeirra hlutur í framkvæmdunum væri 1,5 milljónir. Ekki löngu síðar þurfti …

Kjósa
20
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.
Tengdar greinar

Hjólhýsabyggðin

Við erum ekkert „trailer trash“
VettvangurHjólhýsabyggðin

Við er­um ekk­ert „trailer trash“

Lilja Kar­en varð ólétt eft­ir gla­sa­frjóvg­un þeg­ar hún bjó á tjald­svæð­inu í Laug­ar­daln­um og á dög­un­um fagn­aði dótt­ir henn­ar árs af­mæli. Af­mæl­is­veisl­an var hald­in í hjól­hýsi litlu fjöl­skyld­unn­ar á Sæv­ar­höfða, þar sem þær mæðg­ur búa ásamt hinni mömm­unni, Frið­meyju Helgu. „Okk­ar til­finn­ing er að það hafi ver­ið leit­að að ljót­asta staðn­um fyr­ir okk­ur,“ seg­ir Frið­mey, og á þar við svæð­ið sem Reykja­vík­ur­borg fann fyr­ir hjól­hýsa­byggð­ina.
„Aldrei verið í boði að gefast upp“
SkýringHjólhýsabyggðin

„Aldrei ver­ið í boði að gef­ast upp“

Íbú­um hjól­hýsa­byggð­ar­inn­ar í Laug­ar­daln­um var sagt að þau þyrftu að flytja upp á Sæv­ar­höfða í 8 til 12 vik­ur og síð­an yrði þeim fund­inn ann­ar stað­ur til að búa á. Síð­an eru liðn­ar 78 vik­ur. Íbú­arn­ir halda nú þar sín önn­ur jól og vita ekk­ert hvert fram­hald­ið verð­ur. „Ég er nátt­úr­lega brjál­uð,“ seg­ir Geir­dís Hanna Kristjáns­dótt­ir, íbúi á svæð­inu og formað­ur Sam­taka hjóla­búa.

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár