Hesturinn var kátur. Hann stóð þarna í röð með öllum félögum sínum og þeir voru hressir og uppveðraðir. Sjálfur var hesturinn ungur og óreyndur miðað við flesta félagana sem voru ráðsettir og jafnvel orðnir miðaldra sumir, en hann fann ekki betur en allir væru jafntilbúnir til þess sem nú fór í hönd. Þetta yrði eitthvað, þóttist hesturinn vita.

MAÐURINN:

Honum hló hugur í brjósti. Þeir ensku myndu ekki sleppa. Þeir höfðu marserað á flótta sínum í miklum flýti í hálfan mánuð og voru nærri komnir til Calais sem þeir höfðu haldið í næstum hundrað ár, en nú voru þeir að þrotum komnir. Fangar sem höfðu verið teknir sögðu frá því að sóttir herjuðu á ensku hermennina, þeir voru vistalistir og svangir og eflaust ekki nema 8.000 manns alls og þar af voru riddarar teljandi á fingrum annarrar handar. Frakkar höfðu fjórum sinnum fleiri undir vopnum og þar af hundruð glæstra …