Tómas A. Tómasson, þingmaður Flokks fólksins, spurði Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra, í óundirbúnum fyrirspurnartíma á Alþingi, hvernig það mætti vera að íslensk stjórnvöld ákveði að framselja íslenskan ríkisborgara úr landi og út í það sem hann kallaði óvissuna í Noregi.
Tilefnið var mál Eddu Bjarkar Arnarsdóttur sem var handtekin í gær eftir að handtökuskipun var lögð á hana frá Noregi þar sem forsjárdeilur standa yfir milli hennar og fyrrverandi eiginmanns.
Tómas sagði markmið framsalsbeiðninnar vera það eitt „að tryggja að konan mæti fyrir dóm á tilteknum degi sem hefur ekki einu sinni verið ákveðinn.“
„Konan hefur lýst því yfir að hún hugðist mæta í dómsal þegar þar að kæmi hvort sem er. Nú á þessari stundu þarf hún að dúsa í gæsluvarðhaldi á Hólmsheiði. Það getur vel verið að konan þurfi að dvelja í gæsluvarðhaldi í Noregi fram eftir næsta ári vegna þess að dómstólar eru ekki alltaf fljótir að setja mál á dagskrá. Ofan á allt eru að koma jól. Hvers vegna beita stjórnvöld ekki meðalhófi við framsal eigin þegna?“ spurði Tómas.
Í svari Katrínar sagðist hún ekki vera með neinar nákvæmar upplýsingar um þetta mál umfram það sem fram hefur komið í fjölmiðlum. Hún telur að framsalið byggist á framsalssamningi milli Noregs og Íslands. Löggæslan á Íslandi sé bundin framsalssamningum og beri því að fylgja slíkum reglum. Hún tekur undir að það sé mikilvægt að huga að hagsmunum barnanna.
Edda Björk var handtekin í gær eftir að handtökuskipun var lögð fram gegn henni frá Noregi þar sem forsjárdeilur standa yfir milli hennar og fyrrverandi eiginmanns. Fer faðir drengjanna einn með forsjána en Edda kom með drengina til Íslands fyrir ári síðan án hans vitundar. Í lok júlí í ár óskaði lögreglan í Noregi eftir að Edda yrði framseld til Noregs til að vera viðstödd réttarhöld um forsjármál drengjanna. Situr nú Edda í gæsluvarðhaldi á Hólmsheiði og bíður eftir framsali til Noregs.
En mér er mynnisstætt þega saksóknari Namibíu fór fram á framsal á glæpa hyski samherja mútursamstæðunar.
Þá stóð ekki á svörum ríkisÓstjórnarinnar.
Við framseljum ekki „íslenska“ ríkisborgara til annara landa.
Er hér ekki mikill tvískinnungur í gangi og mismunun ?
Getur verið að eitthvað mikið sé að í samskiptum frændþjóða?