Nú er Milan Kundera allur, 94 ára gamall. En hvernig orti hann sjálfur um dauðann? Til dæmis svona, í Bókinni um hlátur og gleymsku, sem kostaði hann tékkóslóvakíska ríkisborgararéttinn: „Við hugsum um óendanleika stjarnanna en skeytum engu um óendanleikann sem er fólginn í feðrum okkar.“
Fyrsta skáldsaga hans var Brandarinn, en kvikmyndaútgáfa hennar kom út skömmu síðar og var lykilmynd vorsins í Prag, þótt hún hafi verið frumsýnd stuttu eftir að það var yfirstaðið. Og aðalleikari myndarinnar, stórleikarinn Josef Somr, var fimm árum yngri en Kundera og fylgir honum út í eilífðina, lést síðasta vetur.
Í List skáldsögunnar fjallar hann um bókmenntir og tónlist, sem og blaðamennsku. „Það er nóg að fletta bandarískum eða evrópskum stjórnmálatímaritum, sama hvort þau eru til hægri eða vinstri, allt frá Time tíl Spiegel: Þau hafa öll sama lífsviðhorf sem endurspeglast í sama efnisyfirliti, sömu föstu liðunum, sams konar blaðamennsku, sama orðaforða og stíl, sama listasmekk og sama gildismati.“
Fyrsta þýðingin á Svaninum eftir Guðberg var á tékknesku og Vera, eftirlifandi eiginkona Kundera, las bókina og mælti með. Milan elskaði bókina líka og kom því til leiðar að hún yrði þýdd á frönsku – og skrifaði m.a. þetta um hana: „Níu ára: mörk æsku og unglingsára. Aldrei hef ég séð eins skýru ljósi varpað á þau mörk og í þessari skáldsögu.“
Athugasemdir