Ef eitthvað er efni í bókablað, þá er það þegar einn helsti rithöfundur landsins, mikils metinn á alþjóðavísu, tilkynnir að hann ætli ekki að taka þátt í bókmenntahátíð með forsætisráðherra landsins og stuðla þannig að menningarþvotti – á sama tíma og yfirvöld senda burt fólk í leit að alþjóðlegri vernd á svo ómannúðlegan hátt að stórum hluta samfélagsins er ofboðið.
Það er jólasagan í ár.
Hér þarf ekki að enduróma hvernig Hussein, fötluðum manni, var bögglað inn í bíl eða hvernig farið var með ungar systur hans – á grunsamlegum tímapunkti, rétt áður en mál þeirra verður tekið fyrir.
Örfáum dögum eftir að samfélagið hafði horft upp á þessar aðfarir og rithöfundurinn, líkt og fjölmargir aðrir, fordæmt þær, sagði Bjarni Benediktsson í setningarræðu á landsfundi Sjálfstæðisflokksins: „Jón Gunnarsson vinnur í sama anda, að einföldun og aukinni skilvirkni í stofnanaumgjörð dómsmálaráðuneytisins og eins og við sjáum hefur þurft að bregðast við …
Það væri passlegt nafn á meintum skemmtiþætti RÚV, sem Gísli Marteinn stýrir.
Þvotturinn er gjarnan í tveimur þáttum: Í þeim fyrri bölsótast GM, réttilega, yfir nýjasta fólskuverki yfirvalda, til dæmis nefnir Áslaugu Örnu, líka réttilega, martröð barna.
Svo líður einhver tími og fennir aðeins yfir, mest af því að ný níðingsverk valda því að þau gömlu gleymast.
Þá birtist Áslaug, eða Hanna Birna, eða Þórdís Kolbrún og fá að vera voða skemmtilegar og sjarmerandi, svona eftir því sem þær geta.
En ætli RÚV hafi ekki sett nýtt met í hraðþvotti í gær, þegar Katrín fékk að vera skemmtileg og plögga reyfarann sinn, rúmlega viku eftir að ÚTL setti einhverskonar innanhúsmet í skepnuskap, í skjóli KJ. Tölum ekki um bankasöluna, hún kostar þó ekki mannslíf.
Nú bíður maður, í ofnæmi, eftir því að Jón Gunnarsson fái að segja nokkra smellna hjólastólabrandara, með undirleik síns hundtrygga aðstoðarmanns.
Þeir eru í æfingu, eftir herrakvöld selfysskra boltabullna.
Eina spurningin hvort það verður í jólaþættinum eða áramótaþættinum.