„Mig hefur alltaf langað til Íslands,“ segir Tania Korolenko, sem er nú komin til Íslands, þó vissulega hefði hún kosið að ferðast hingað við allt aðrar aðstæður en þær sem fylgja því að flýja heimili sitt.
Hún er fædd og uppalin í litlum smábæ, í 200 kílómetra fjarlægð frá höfuðborginni Kænugarði, en hefur búið í úthverfi borgarinnar öll sín fullorðinsár.
„Upphaflega ætlaði ég að vera í borginni og þreyja þannig innrásina. Mig langaði einhvern veginn ekki að fara, heldur að upplifa þetta,“ segir Tania sem er einhleyp en á foreldra sem enn búa í heimabæ hennar, sem enn sem komið er hefur sloppið tiltölulega vel frá rússnesku innrásinni. Foreldrar hennar óttuðust eðlilega um hana eftir því sem frá leið og árásir Rússa færðust nær Kænugarði. Hún fór því til foreldra sinna en ákvað svo að leita til Evrópu. Fyrst til Belgíu, þar sem hún flakkaði milli hótela í bið eftir …
"Mig langar að sjá hraun gusast úr eldfjalli."
Við finnum lausn á þessu. Er rétt þýðing. Hugsuð sem huggun í örvæntingu.
Ég hef hitt tugi Útlendinga sem halda að það þíði......... mañana Eða seinna, algert kæruleysi.
Sérstaklega fólk frá Ameríku suður og norður.
Höldum sjó, þetta reddast.