Forystufólk stærstu verkalýðshreyfinga landsins eru í besta falli popúlistar, byltingarfólk sem ekki ber hag hins venjulega launamanns fyrir brjósti. Þær leiðir sem umrætt forystufólk talar fyrir munu valda miklum skaða fyrir íslenskt efnahagslíf, heimilin í landinu og íslensk fyrirtæki.

Þetta skrifar Hörður Ægisson, ritstjóri Markaðarins sem er viðskiptahluti Fréttablaðsins, í leiðara Fréttablaðsins í dag. Í leiðaranum rekur Hörður að árið 2014 hafi blikur verið á lofti í íslensku efnahagslífi þar sem raungengi krónunnar hafi mælst undir meðaltali og verðbólga hafi verið um fjögur prósent á sama tíma. Nú, fjórum árum síðar hafi kaupmáttur launa aukist um ríflega 30 prósent, vextir hafi lækkað og Íslendingar upplifi eitt mesta hagsældarskeið frá lýðveldisstofnun.

Ástæðurnar fyrir þessu góða gengi, skrifar Hörður, eru meðal annars vöxtur í ferðaþjónustu og „einstaklega vel heppnuð áætlun stjórnvalda við afnám hafta“. Það sæti því undrun að forystumenn verkalýðshreyfingarinnar reyni ekki að eigna sér hlut í þessum mikla árangri. „Þess í stað er tónninn sá að þorri launafólks hafi setið eftir og því eigi nú að fara fram með glórulausar kröfur um tugprósenta launahækkanir á almennum vinnumarkaði. Allt er þetta með miklum ólíkindum. Það er eins og að vera staddur í einhverri hliðarveröld þegar því er haldið fram, vonandi gegn betri vitund, að hægt sé að ráðast í slíkar launahækkanir á einu bretti án þess að eitthvað láti undan – við núverandi aðstæður geta afleiðingarnar aldrei orðið aðrar en aukin verðbólga eða stórfellt atvinnuleysi.“

Byltingaröfl tóku yfir verkalýðshreyfingarnar

Hörður heldur svo áfram og skrifar að laun á Íslandi séu þau næsthæstu meðal OECD-ríkjanna. Kaupmáttu hafi, mælt í erlendri mynt, meira en tvöfaldast frá árinu 2010. Áhyggjur af því að miklar launahækkanir sem samið var um í kjarasamningum 2015 myndu leiða til verðbólguskots hafi ekki orðið að veruleika. Hins vegar hljóti öllum að vera ljóst að staða efnahagsmála á Íslandi sé þannig nú að ekki sé mögulegt að endurtaka þann leik.

„Stærstu verkalýðshreyfingar landsins voru teknar yfir, án mikillar mótstöðu, af byltingaröflum sem þykjast bera fyrir brjósti velferð hins venjulega launamanns í komandi kjarasamningalotu. Ekkert gæti verið jafn fjarri sanni. Staðreyndin er sú að forystumenn samtakanna eru í besta falli popúlistar sem tala fyrir gamalkunnum leiðum sem munu valda miklum skaða fyrir íslenskt efnahagslíf og um leið hagsmuni heimila og fyrirtækja nái þær fram að ganga. Það eru hagsmunir allra sem vilja byggja upp raunverulega hagsæld til lengri tíma á grundvelli lágrar verðbólgu, stöðugs gengis og lægri vaxta að koma í veg fyrir þá niðurstöðu. Takist það ekki er vá fyrir dyrum.“