Í gær greindi Vísir.is frá því að Inga Sæland hefði hellt sér yfir skólameistara Borgarholtsskóla fyrr í þessum mánuði. Tilefnið hafi verið að að barnabarn hennar, sem stundar nám við skólann, hefði týnt skópari.
Fréttin vakti mikla athygli, sögur af símtalinu virtust hafa verið á margra vitorði umræddum skóla. Samkvæmt mbl.is upplýsti skólameistarinn tugi starfsmanna um efni símtalsins við ráðherrann.
Inga hefði minnst á áhrif sín
Í Borgarholtsskóla má ekki ganga í skóm innandyra sem varð til þess að barnabarn félags- og húsnæðismálaráðherra týndi svörtum strigaskóm af merkinu Nike á göngunum.
Vegna þess að illa gekk að finna skóna hringdi Inga í Ársæl Guðmundsson, skólastjóra Borgarholtsskóla. Samkvæmt heimildum Vísis lét Inga í ljós óánægju sína með það að skórnir hefðu ekki fundist og sagðist hafa ítök í lögreglunni. Þá hafa skapast háværar umræður um hvort Inga hafi þarna verið að fara á skjön við siðareglur ráðherra.
Ársæll neitaði að upplýsa fjölmiðla um efnistök símtalsins þegar eftir því var leitað og bar fyrir sig hann væri bundinn trúnaði. Hann staðfesti þó að það hefði átt sér stað. Svörtu Nike-skórnir fundust síðan fáeinum dögum eftir að þeir týndust.
„Ég biðst afsökunar á því að hafa tekið þessa hvatvísu ákvörðun“
Kynnti sig ekki sem ráðherra og bar fyrir sig fljótfærni
Inga neitaði að ræða við fjölmiðla um málið í gær, eða hreinlega svaraði ekki síma, en svaraði fyrir sig að loknum fundi ríkisstjórnarinnar fyrr í dag. Þar staðfesti hún að símtalið hefði sér átt stað snemma í janúar og sagði það hafa verið í góðri trú. „Ég var að hringja sem Inga amma,“ sagði Inga og tók fram að hún hefði ekki kynnt sig sem ráðherra, hún væri varla búin að átta sig á því að hún væri slíkur sjálf.
„Ég hringdi í þennan góða mann sem amma, amman sem ég er, svona ekki alveg orðin meðvituð að ég væri orðin ráðherra. Ég átta mig náttúrulega á því að skyldur mínar eru ansi mikið öðruvísi nú en þær voru þá, þrátt fyrir að ég ætli að reyna að vera sem mest af Ingu, sem kostur er, þótt svo að hún sé ráðherra, þá hefði amman átt að telja kannski upp á 86 áður en hún tók upp símann.“
Inga hafnaði því að hún hefði minnst á sambönd sín við lögregluna eða áhrif sín í samfélaginu í símtalinu en tók undir að hún hefði verið ákveðin, eins og hún eigi að sér að vera. „Ég biðst afsökunar á því að hafa tekið þessa hvatvísu ákvörðun. Ég mun vanda mig betur og finnst miður að hafa misstigið mig svona snemma í ferlinum.“
Athugasemdir (1)