Þessi grein birtist fyrir meira en ári.

Ég teiknaði hyldýpi – en ég réði við það: Myndlist sem tæki til að skoða eigin huga og tilfinningar

Ág­ústa Odds­dótt­ir hlaut sér­staka við­ur­kenn­ingu á út­gefnu efni um mynd­list þeg­ar Ís­lensku mynd­list­ar­verð­laun­in voru af­hent. Við­ur­kenn­ing­una hlaut hún fyr­ir bók­ina Art Can Heal, sem er um list­þerapíu og starf Sig­ríð­ar Björns­dótt­ur. Bók­in er listi­leg­ur grip­ur, bók­verk frem­ur en hefð­bund­in bók, en hún kom út á ensku. En hver er Sig­ríð­ur Björns­dótt­ir?

Ég teiknaði hyldýpi – en ég réði við það: Myndlist sem tæki til að skoða eigin huga og tilfinningar
Sigríður, Ágústa og Egill – að skeggræða yfir kaffisopa.

Sigríður þróaði sérstaka aðferð við að hjálpa veikum börnum á spítala við að tjá sig. Um líðan sína, tilfinningar og hugsanir, segir Ágústa um Sigríði Björnsdóttur. En aftan á bókinni Art can heal (Listin getur heilað) má lesa þessi orð Ágústu: Þú setur tilfinningar í myndina á meðan þú vinnur að henni, myndin sjálf er eins konar þerapisti sem býr inna með þér.

Þegar Sigríður útskrifaðist úr Myndlista- og handíðaskóla Íslands, árið 1952, fannst henni vanta svo mikið að veik og fötluð börn fengju að kynnast myndlist.

Svo hún fór í starfsnám til London um sumarið til að læra að vinna með veikum börnum á spítala. Þá sá hún hvað krakkarnir voru lokuð og …

Kjósa
13
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.

Nýtt efni

Innflytjendur á Íslandi
Samtal við samfélagið#15

Inn­flytj­end­ur á Ís­landi

Ís­land hef­ur tek­ið um­tals­verð­um breyt­ing­um und­an­farna ára­tugi. Eft­ir að hafa löng­um ver­ið eitt eins­leit­asta sam­fé­lag í heimi er nú svo kom­ið að nær fimmti hver lands­mað­ur er af er­lendu bergi brot­inn. Inn­flytj­end­ur hafa auðg­að ís­lenskt sam­fé­lag á marg­vís­leg­an hátt og mik­il­vægt er að búa þannig um hnút­ana að all­ir sem hing­að flytja geti ver­ið virk­ir þátt­tak­end­ur á öll­um svið­um mann­lífs­ins. Til að fræð­ast nán­ar um inn­flytj­enda hér­lend­is er í þess­um þætti rætt við Dr. Löru Wil­helm­ine Hoff­mann, nýdoktor við Menntavís­inda­svið Há­skóla Ís­lands, þar sem hún tek­ur þátt í verk­efn­inu “Sam­an eða sundr­uð? Mennt­un og fé­lags­leg þátt­taka flótta­barna og -ung­menna á Ís­landi.” Hún starfar einnig sem stunda­kenn­ari við Há­skól­ann á Ak­ur­eyri og Há­skól­ann á Bif­röst. Sjálf er Lara þýsk en rann­sókn­ir henn­ar hverf­ast um fólks­flutn­inga, dreif­býli, tungu­mál og list­ir en hún varði doktors­rit­gerð sína í fé­lags­vís­ind­um við Há­skól­ann á Ak­ur­eyri ár­ið 2022. Tit­ill doktors­rit­gerð­ar­inn­ar er „Að­lög­un inn­flytj­enda á Ís­landi: Hug­læg­ar vís­bend­ing­ar um að­lög­un inn­flytj­enda á Ís­landi byggð­ar á tungu­máli, fjöl­miðla­notk­un og skap­andi iðk­un.“ Guð­mund­ur Odds­son pró­fess­or í fé­lags­fræði við HA ræddi við Löru en í spjalli þeirra var kom­ið inn á upp­lif­un inn­flytj­enda af inn­gild­ingu, hlut­verk tungu­máls­ins, stærð mál­sam­fé­laga, sam­an­burð á Ís­landi og Fær­eyj­um og börn flótta­fólks.

Mest lesið undanfarið ár