Í gær birti Kjarninn heimspekilegt þrekvirki í sex köflum eftir mann að nafni Heiðar Guðjónsson. Um er að ræða þúsund orða afsönnun á ritum fávitanna Piketty og Marx, og endanlegan rökstuðning þess efnis að kapítalismi er bestur í heimi. Greinin heitir Dómsdagur og Marxismi og mun tvímælalaust bera heiður höfundarins sjálfs alla leið útí eilífð. Verk af þessari stærðargráðu má ekki hundsa, og ætla ég hér að gaumgæfa sérhvern kafla. Áður en við hefjumst handa er vert að geta höfundarins sjálfs. Heiðar er verðandi olíujöfur í stafni Eykon Energy, fyrirtækisins sem vill bora upp auðævi jarðar og selja þau til okkur hinna. Hann er því vel staðsettur til að upplýsa okkur hvað kapítalisminn er mikið afbragð.

Fyrsta kafla nefnir heimspekingurinn okkar “Marx­ismi og falskar for­sendur”. Þetta er því Marx “byggði á frá­leitum for­sendum” í staðinn fyrir að lesa bara Adam Smith, sem hafði sannað kapítalisma 80 árum fyrr. Sú staðreynd að forsendur Marx voru í einu og öllu teknar úr ritum Adam Smith, og svo notaðar til að reikna dæmið út aðeins öðruvísi, er aukaatriði sem stórmenni hugmyndasögunnar eru hafnir yfir. Heiðar málar með stórum pensli, og fínni strokur geta horfið í stærri myndinni. Þegar hann segir að Marx hafi ekki stutt tilgáturnar sínar “með tölu­legum stað­reyndum eða með raun­veru­legum for­send­um” er hann jú bara að slumpa, því ef frá eru taldar um þrjúþúsund blaðsíður af sýnidæmum og heimildavísunum er það vissulega rétt.

Annar kafli hlýtur titilinn “Marx­ismi og fórn­ar­lambið”. Þar útskýrir Heiðar að uppúr 1900 urðu bæði launamenn og fyrirtæki ríkari. “Ástæðan var ein­fald­lega gagn­kvæmur ávinn­ingur við­skipta.” Er þarmeð afsönnuð sú útbreidda kenning að grimm stéttabarátta, að miklu leyti innblásin af kenningum Marx, hafi átt þar hlut að verki. Nú, útskýrir Heiðar, var Marxisminn í klípu, því enginn virtist tapa á ástandinu. (Vissulega var það ekki forsenda Marx, en við skulum ekki dvelja við hártoganir um “raunveruleikann”.) “Kenn­ingar komu fram um að þriðji heim­ur­inn, það eru nýlendur í Afr­íku, Asíu og Suður Amer­íku, hefðu verið fórn­ar­lamb­ið. Upp­gangur í vest­ur­heimi hefði verið á kostnað nýlenda.” Hér vísar Heiðar væntanlega til þeirrar staðreyndar að þrælasala, fjöldamorð og hernám hafi átt sér stað á þessu tímabili, sem kostuðu tugmilljónir líf og frelsi í þessum löndum. “En þegar málið var athugað betur sást að lífs­kjör í nýlend­unum bötn­uðu stöðugt. Hvar var þá fórn­ar­lambið?” Góð spurning.

Í þriðja kafla, “Marx­ismi og veru­leik­inn”, segir Heiðar okkur að marxistar hafi næst fórnarlambsvætt náttúruna, innblásnir af nasistum og hippum. Þetta sé óþarfi og vitleysa. Okkur hefur “aldrei vegnað bet­ur,” plánetan hefur “ekki verið grænni um árhund­raða skeið,” þökk sé öllu kolefninu sem hann og vinir hans brenna í lofthjúpinn. Allt þetta hefur “gert ótt­ann um að skógar séu á und­an­haldi að engu.” Heiðar er upptekinn maður, og hefur ekki tíma til að spyrja álits vistfræðinga, sem segja yfir tvöþúsund fermetra skógarlands hverfa á sekúndu á þessari jörð, enda eru þeir örugglega allir marxistar, og marxistar “hætta ekki að leita að fórn­ar­lambi auk­innar vel­meg­un­ar, þó að sagan sýni að þeir hafi kerf­is­bundið rangt fyrir sér.”

Í fjórða kafla er tekinn fyrir aulabárðurinn Piketty, og þessvegna heitir fjórði kafli “Marx­ism­inn og Piketty”. Piketty trúir að “fjár­magn muni vaxa af sjálfu sér og yfir­gnæfa hag­kerf­ið.” Eftir að hafa útskýrt kenningu fræðimannsins í fjórtán orðum afsannar Heiðar hana í einni setningu. “Ef fjár­magn yxi af sjálfu sér væru ættir land­náms­manna Íslands gríð­ar­lega ríkar og þræl­arnir hefðu aldrei kom­ist til bjarg­álna.” Þarf frekari vitna við? “Ef við lítum okkur nær þá væru „fjöl­skyld­urnar fjórt­án“, sem tíð­rætt var um árið 1990 lang efn­aðastar á Íslandi.” Ekki sannfærð enn? “Ef við horfum til árs­ins 2000 þá væru Jón Ólafs­son og Jón Ásgeir Jóhann­es­son gríð­ar­lega efn­aðir í dag.” Piketty horfir framhjá þessu öllu. Hann heldur að ríkir verði ríkari, en hvernig geta þá ríkir stundum orðið fátækari? Það er, einsog Heiðar segir, ekki heil brú í “gölluðum kenningum Piketty og annarra marxista,” enda er “öll hagfræði” búin að “afsanna” þær.

Nú hefur Heiðar kollvarpað spilaborgum Karl Marx og Thomas Piketty, og smærri menn hefðu látið staðar numið og gott heita. En ekki Heiðar Guðjónsson. Hann ætlar, í “Marx­ismi og rekstur fyr­ir­tækja”, að útskýra hvað hann sjálfur er mikilvægur. Hann vill sanna að kerfið sem borgaði jakkafötin hans og leyfir honum að bora eftir olíu í miðjum dauðaslitrum vistkerfa jarðar sé besta kerfi í veröldinni, og að fólkið sem ræður því sé hörkuduglegt. Marxistar og Piketty-liðar skilji ekki að það sé mikil vinna að vera fólk einsog hann — svo mikil vinna að hann hefur ekki tíma til að lesa Marx og Piketty. En það er alltaf tími innanum “eilífu baráttuna” sem lífið hans er til að brunda út einni skoðanagrein um rit sem hann hefur ekki lesið til að útskýra málefni sem hann veit ekkert um.

Í lokakaflanum, “Marx­ismi og fram­tíðin”, útskýrir hann hvernig nýjustu áhyggjur marxista af tæknivæðingu og útrýmingu starfa eru rangar líka, einsog allt annað sem uppúr þeim kemur. Vissulega á tæknivæðing sér stað, útskýrir Heiðar, og vissulega hefur fólk barist gegn henni áður til að vernda störfin sín. En það er ekkert að óttast, því við höfum það öll svo gott. “Aukin tækni­væð­ing breytir ekki þessum lífs­gæðum á verri veg, nema síður sé.” Treystu forstjóranum — þannig er það bara.

Heiðar hefur þannig afsannað efnahagsóöryggi hundruð milljóna manns um hinn vestræna heim, sem halda að þau hafi misst störfin sín og að lífsgæði þeirra hafi versnað. Þau hafa rangt fyrir sér, og ef þau fatta það ekki, þá eru þau sennilega bara marxistar, sem eru jú “blindir á sög­una en stað­fastir í trúnni.” Því ef það er einhver sem veit hvað það er að horfast í augu við staðreyndir, þá er það Heiðar Guðjónsson.

Heiðar Guðjónsson gerir allt sem hann sakar Karl Marx um — vísar ekki í heimildir, beitir fölskum forsendum, afneitar óþægilegum sannindum og stígur á tröppum rökleysunnar skref fyrir skref uppí fyrirheitna landið, þar sem uppáhalds skoðanirnar hans eru óvéfengdar, og þar sem hann getur skáldað skoðanagreinar yfir almúgann meðan olían hans brennur. Það er traustvekjandi að svona menn vinni dag og nótt að því að halda kapítalismanum á floti.