Þriggja manna fjölskylda kemur gangandi inn á kaffihús og heldur yngsti fjölskyldumeðlimurinn, ung kona, á dúkku í fanginu. Þau setjast við borð og er dúkkan sett í barnastól sem er svo stillt upp við borðið eftir að búið er að klæða hana úr bleikri kápu og taka af henni bleika húfu. Dúkkan heitir Harpa Sól og unga konan heitir Dagmar Ósk Héðinsdóttir. 

„Mig dreymdi um að eignast lítið barn eins og aðrar ungar konur á mínum aldri,“ segir Dagmar og móðir hennar, Harpa Sigurjónsdóttir, bendir á að skólasystur Dagmarar séu búnar að vera að eignast börn undanfarin ár. 

„Ég er með ódæmigerða einhverfu, væga þroskahömlun og einnig er ég með áráttu- og þráhyggjuröskun og kvíða,“ segir Dagmar, sem vinnur hálfan daginn á Vinnu- og hæfingarstöð þar sem hún meðal annars saumar, smíðar og pakkar inn te. „Áhugamál mín eru að lesa, skrifa sögur, prjóna, …