Ég er búin að vera á leiðinni að skrifa þennan pistil svo lengi. Búin að vera svo lengi í felum. Það er svo einmanalegt að vera í felum. Ætlaði aldrei að tjá mig um þetta. Fannst ég aldrei hafa rétt á því. Fannst ég ekki hafa neitt að segja. Var svo ótrúlega hrædd.
Svo var það fyrir nokkrum dögum síðan að ég var, eins og svo oft áður, að skoða Instagram. Ekkert sérstaklega óvenjulegt við það í sjálfu sér.
Nema hvað að ég var búin að fletta í gegnum myndirnar nokkuð lengi þegar ég sé mynd sem snertir mig. Ég stansa og stari. Ég tárast. Myndin er af stelpu. Stelpu sem er augljóslega mjög veik af átröskun.
Athugasemdir