Halla Hrund Logadóttir, þingmaður Framsóknarflokksins, syrgði í pontu Alþingis í dag vinkonu sína, Melissu Hortman, þingmann Demókrata á ríkisþingi Minnesota í Bandaríkjunum.

Melissa Hortman og eiginmaður hennar Mark voru skotin til bana á heimili sínu í Brooklyn Park, Minnesota, 14. júní síðastliðinn.

Melissa HortmanHortman og eiginmaður hennar voru skotin til bana á heimili sínu á laugardag.

Mynd: Metropolitan Regional Arts Council

„Heimurinn varð fátækari um helgina þegar fyrrum bekkjarsystir mín, Melissa Hortman, og maðurinn hennar voru myrt í Bandaríkjunum,“ sagði Halla Hrund undir liðnum störf þingsins í morgun. „Melissa var ein af sjötíu manneskjum sem morðinginn hafði á ákveðnum lista um stjórnmálamenn sem hann var málefnalega ósammála. Málefnalega ósammála.

Melissa, hún var glaðlynd, hún var algjörlega hrokalaus, hún var hlý og með mikla ástríðu fyrir sínu samfélagi. Hún var ein af mínum fyrirmyndum í stjórnmálum því henni tókst einhvern veginn að sameina það að vera hlýr, fastur fyrir, tala fyrir þeim sem minna mega sín og hafa langtímasýn.“

Vance Boelter hefur verið handtekinn fyrir að skjóta þau og önnur hjón, þingmanninn John Hoffman og konu hans Yvette. Í fórum hans fannst listi yfir 70 manns sem voru skotmörk hans, þar á meðal fleiri Demókratar og heilbrigðisstarfsfólk sem sinnir þungunarrofi.

Hvetur til samtals og samvinnu

Halla Hrund sagði að hún og Melissa hafi deilt áhuga sínum á orkumálum og kvenréttindamálum. „Hún var þekkt fyrir að ná árangri í gegnu samstöðu,“ sagði Halla. „Hún var þekkt fyrir að geta byggt brýr og dregið fólk saman.“

„Hún var þekkt fyrir að ná árangri í gegnu samstöðu“

Hún sagði Melissu ekki aðeins hafa beitt sér fyrir málum sem vörðuðu hennar eigin kjósendur. „Fyrir mér er þessi pólarísering sem birtist í þessum hræðilegu atburðum í Bandaríkjunum og teygir anga sína víðar, líka í orðræðu hér á landi, dæmi um það að það er mikilvægt fyrir okkur stjórnmálamenn að teygja okkur yfir ganginn, vinna saman að málamiðlun, hlusta á mótmæli ólíkra hópa, taka orðræðuna alvarlega, án þess að tala niður sjónarmið og upplifun fólks,“ sagði Halla. „Sýna að við getum verið ósammála en samt fundið leiðir í gegnum samvinnu, hlustun og samtal.“

Halla Hrund vitnaði í orð Melissu þess efnis að ágreining eigi ekki að forðast í stjórnmálum, heldur vinna úr honum. „Höfum slík orð hugföst þegar við reynum að ná lendingu hér í þinginu. Á meðan samvinna og málamiðlanir skila kannski minni skrefum fyrir árangur og markmið einstakra flokka, þá skilar slíkt oft samhentara þjóðfélagi. Og það er mikið virði í því.“