Nöfn eru misalgeng og þau eru ekki alltaf jafn auðfæranleg á milli menningarheima. Þetta þekkja margir sem heita séríslenskum nöfnum eins og til dæmis Þórólfur eða Hallgerður. Þegar haldið er til útlanda á slíkt fólk það gjarnan til að mæta gjörsamlegu skilningsleysi þegar það reynir að kynna sig. Það er beðið um endurtekningar, útskýringar á framburði eða jafnvel að nafnið sé stafað ofan í þann sem álpaðist til að spyrja fólkið til nafns.
Þetta þekkir Laufey Pétursdóttir á eigin skinni. Hún er vön því að fólk kalli hana Láfí á ferðalögum og segist oft heita Laura þegar hún heimsækir Bandaríkin til að koma í veg fyrir það að þurfa að stafa nafn sitt ofan í hvumsa kaffibarþjóna.
Þegar Laufey, sem var nýverið stödd á ferðalagi í Boston í Bandaríkjunum, ætlaði að panta sér kaffi á kaffihúsi við Harvard-háskóla var röðin nokkuð stutt svo hún ákvað að nota sitt eigið nafn þegar hún pantaði drykkinn.
Henni til mikillar undrunar brást kaffibarþjónninn ekkert sérstaklega við og stuttu síðar var nafn hennar kallað upp með lýtalausum framburði. „Mér fannst það bara mjög gaman en var hissa,“ segir hún.
Þetta heldur Laufey að megi rekja til Laufeyjar Lín Jónsdóttur tónlistarkonu. En hún hefur öðlast gríðarlega frægð á stuttum tíma. Fyrsta breiðskífa hennar Bewitched hlaut Grammy-verðlaunin í flokki hefðbundinna söng-poppplatna fyrr á þessu ári.
Laufey gleðst yfir velgengni nöfnu sinnar. Sjálf er hún strengjaleikari og kennir á víólu og fiðlu við Tónlistarskóla Hafnarfjarðar. Laufey og tvíburasystir hennar, Júnía, eru fyrirmyndir nokkurra nemenda Laufeyjar.
Laufey segir að fólk átti sig betur á nafninu núna þegar svo hittir á að fólk þekki nöfnu hennar Lín. Það sé nokkuð fjölmennur hópur, einkum á ákveðnum aldri. „[Það] er gaman að fólk þekki nafnið, þegar ég var lítil vissi ég bara um eina aðra Laufeyju.“
Laufey Lín hefur að því er virðist hafa þurft nokkuð að hafa fyrir því að kenna fólki að bera nafn hennar rétt fram, líkt og sjá má á meðfylgjandi myndskeiði frá 2022:
Þótt kennsla á framburðinum virðist hafa skilað sér nokkuð vel á stafsetningin þó eitthvað í land. En ekki skrifaði þjóninn nafn Laufeyjar eftir hefðbundnum stafsetningarreglum heldur „Loibe.“
Laufey Pétursdóttir segist þó hafa öllu meiri áhyggjur af beygingu nafns síns – eða öllu heldur skorts á henni – en stafsetningunni. Henni þykir leiðinlegt að það sé orðið algengt að Íslendingar beygi ekki nafnið. „Mér finnst þetta svipa til þess þegar Björk varð fræg, þá var alltaf bara notað nefnifallið. Ekki til Bjarkar.“
Að sama skapi segi fólk nú: „Ég er að hlusta á Laufey.“ Í stað þess sem rétt er: „Ég er að hlusta á Laufeyju.“
Athugasemdir