Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 3 árum.

Sorgin sefuð í Slippnum

Í byrj­un des­em­ber ár­ið 1943 lést fimm ára dreng­ur þeg­ar her­flutn­inga­bíll ók á hann í Vest­ur­bæ Reykja­vík­ur. Dreng­ur­inn hét Jens, kall­að­ur Jenni og var móð­ur­bróð­ir rit­höf­und­ar­ins og fjöl­miðla­manns­ins Þor­steins J. Vil­hjálms­son­ar. Slys­ið setti fjöl­skyld­una á hlið­ina. Það breytti öllu og öll­um.

Þorsteinn segir það hafa verið nauðsynlegt fyrir sig að reyna að skilja líf sitt til að geta byggt það á einhverju öðru en eingöngu gamalli reynslu. Hans ósk sé sú að lesendur verði líka sjófærir ef þeir vilja. Um það snúist verkið Ég skal vera ljósið.

Við erum stödd í Slippnum í Reykjavík.  Bátur hefur verið tekinn upp. Kannski þurfti að botnhreinsa hann og mála. Kannski var skrúfan orðin slöpp. Tærð jafnvel. Kannski eitthvað annað, eitthvað smávægilegt. Kannski þetta allt og meira til. Hvernig sem ástand skipsins er verður þetta góð yfirferð þó óljóst sé hve langur tími fer í slippveruna. En á endanum verður báturinn vonandi sjósettur. Nýmálaður, ryðvarinn með skrúfu í lagi.  Þetta er endurbygging. 

Slippurinn er sviðsmyndin í verki Þorsteins J. Vilhjálmssonar, Ég skal vera ljósið, þar sem hann fer yfir starfið í Slippnum og atburði í lífi fólks sem hann tengist. Þó sérstaklega einn atburð sem varð í fjölskyldu hans í desember árið 1943. Þá varð slys sem setti fjölskylduna á hliðina, breytti öllu og öllum.  Í byrjun bókarinnar svarar Slippstjórinn sjálfur nokkrum spurningum um verkið. 

Hver er kveikjan að þessari frásögn í upphafi? 

Það er ekki nema von að þú spyrjir …

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.
Tengdar greinar

Jólabókaflóðið 2020

Saga gerð úr tárum
MenningJólabókaflóðið 2020

Saga gerð úr tár­um

Bók Elísa­bet­ar Jök­uls­dótt­ur Apríl­sól­arkuldi spratt fram á nokkr­um vik­um en hún hafði ver­ið bú­in að reyna að skrifa hana í tíu ár. Sag­an er um föð­ur­missi, ást, geð­veiki og hugg­un. Elísa­bet seg­ist vera bú­in að bera föð­ursorg­ina með sér í fjöru­tíu ár en með nýju bók­inni hafi hún hnýtt enda­hnút­inn. Henni hafi ver­ið gef­in þessi sorg til að skrifa um hana. Sorg­in sé gjöf.
Nútímaafinn hlustar á Fræbbblana og Q4U
MenningJólabókaflóðið 2020

Nú­tíma­af­inn hlust­ar á Fræbbbl­ana og Q4U

Gerð­ur Krist­ný seg­ir að það sé gam­an að vera ís­lensk­ur rit­höf­und­ur vegna þess að við sitj­um hér að bók­mennta­þjóð. Hún seg­ir að sér hætti til að yrkja mjög drama­tíska ljóða­bálka og að það sé mik­il hvíld í því að semja létt­ar, skemmti­leg­ar en raun­sæj­ar barna­bæk­ur eins og nýj­ustu bók­ina, Ið­unn og afi pönk. Gerð­ur seg­ir að líta eigi á lest­ur barna eins og hvert ann­að frí­stund­astarf.
Konan sem elskaði fossinn
MenningJólabókaflóðið 2020

Kon­an sem elsk­aði foss­inn

Sig­ríð­ur Tóm­as­dótt­ir frá Bratt­holti var mik­ið nátt­úru­barn og dýra­vin­ur en átti erfitt með mann­leg sam­skipti. Sig­ríð­ur er þekkt­ust fyr­ir bar­áttu sína gegn áform­um um að virkja Gull­foss og gekk svo langt að hóta að enda líf sitt með því að kasta sér í foss­inn ef hann fengi ekki að vera í friði. Kon­an sem elsk­aði foss­inn er sögu­leg skáld­saga eft­ir Eyrúnu Inga­dótt­ur sem skrif­aði fyrst um Siggu frá Bratt­holti fyr­ir þrjá­tíu ár­um. Hún seg­ir mik­il­vægt að vekja at­hygli á bar­áttu­kon­um fyrri tíma.

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár

Loka auglýsingu