Ein af þeim persónum sem hafði hvað mest áhrif á íslenskt mannlíf á seinni helmingi síðustu aldar er Styrmir Gunnarsson. Hann var ritstjóri Morgunblaðsins til 36 ára og á þeim tíma talinn valdamesti fjölmiðlamaður landsins.

Styrmir tók á móti blaðamanni á fallegu heimili sínu í Kópavogi. Klukkan var nýslegin tólf. „Jæja, er byltingamaðurinn úr Borgarnesi mættur,“ sagði Styrmir og hló. Hann bauð mér að setjast við eldhúsborðið hjá sér og bar fram plokkfisk með rúgbrauði og bræddu smjöri. „Ertu ekki svangur?“ Þannig við hófum þennan fund okkar á því að borða og ræða ættfræði. Faðir Styrmis, Gunnar Árnason, og langamma mín voru systkini, og því var af nógu að taka. Við ræddum um ættgenga sjúkdóma sem herjað hafa á okkar fólk, og var þar alkóhólisminn fyrirferðarmestur. „Pabbi var drykkjumaður, drakk á hverjum einasta degi. En hann fór svo vel með það að þegar ég, eftir hans lát, sat með systrum hans, þá trúðu þær ekki því sem ég var að segja.“

Styrmir var mikið hjá langömmu minni og langafa þegar hann var yngri, en þau bjuggu í Borgarnesi þar sem langafi var dýralæknir. Einnig var Styrmir í sveit á Hæli í Flókadal í æsku. „Ég var að tala um það um daginn hvað hefði verið gott að vera þarna í Borgarnesi og í Flókadalnum. Þá var það extra ástæða fyrir því hversu gott var að vera laus við æskuheimilið.“ Hann segist ekki hafa velt áhrifum drykkjuskapar á fjölskyldur og börn fyrr en mörgum árum seinna. „Það var eitthvað sem ein systir mín sagði mér sem varð til þess að ég fór að pæla. Börn alkóhólista passa inn í ákveðin hlutverk, og ég las á þessum tíma bók þar sem var nákvæm lýsing á mér og systkinum mínum. Þá uppgötvar maður þetta seint og um síðir, hvers konar áhrif þetta hefur. Skýrir margt í eigin fari. En þessi alkóhólismi er alveg hræðilegt böl.“