Í ferðalagi norður á land tók lífið óvænta stefnu. Eva Jóhannsdóttir var þar á ferð með vini sínum, hún lesbía og hann hommi. Umræðurnar leiddust út í barneignir, en Eva hafði í tvígang reynt að eignast barn með öðrum vini sínum, án árangurs. Úr varð að vinur hennar spurði hvort hún væri tilbúin til að reyna aftur, nú með honum og eiginmanni hans. 

Eva var ekki viss, hafði nýgreinst með tvo sjúkdóma og var að stíga upp úr margra ára veikindum. Hana hafði samt lengi langað í barn. „Ég var búin að ákveða að þegar ég væri loks búin að ljúka kennaranámi myndi ég ná mér í danskt sæði.“ Hún hlær og segir að afi sinn, Sturla, hafi verið stórkostlegur karakter. Þar sem hann hafi vitað að hana langaði í barn hafði hann spurt móður hennar hvað stæði í vegi fyrir því, hvort það væru peningar. Ef svo væri, væri …