Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 3 árum.

Menning Jólabókaflóðið 2020

Sorgin sefuð í Slippnum

Í byrjun desember árið 1943 lést fimm ára drengur þegar herflutningabíll ók á hann í Vesturbæ Reykjavíkur. Drengurinn hét Jens, kallaður Jenni og var móðurbróðir rithöfundarins og fjölmiðlamannsins Þorsteins J. Vilhjálmssonar. Slysið setti fjölskylduna á hliðina. Það breytti öllu og öllum.

18. desember 2020 09:00

Þorsteinn segir það hafa verið nauðsynlegt fyrir sig að reyna að skilja líf sitt til að geta byggt það á einhverju öðru en eingöngu gamalli reynslu. Hans ósk sé sú að lesendur verði líka sjófærir ef þeir vilja. Um það snúist verkið Ég skal vera ljósið.

Margrét Marteinsdóttir

margret@heimildin.is

Við erum stödd í Slippnum í Reykjavík. Bátur hefur verið tekinn upp. Kannski þurfti að botnhreinsa hann og mála. Kannski var skrúfan orðin slöpp. Tærð jafnvel. Kannski eitthvað annað, eitthvað smávægilegt. Kannski þetta allt og meira til. Hvernig sem ástand skipsins er verður þetta góð yfirferð þó óljóst sé hve langur tími fer í slippveruna. En á endanum verður báturinn vonandi sjósettur. Nýmálaður, ryðvarinn með skrúfu í lagi. Þetta er endurbygging.

Slippurinn er sviðsmyndin í verki Þorsteins J. Vilhjálmssonar, Ég skal vera ljósið, þar sem hann fer yfir starfið í Slippnum og atburði í lífi fólks sem hann tengist. Þó sérstaklega einn atburð sem varð í fjölskyldu hans í desember árið 1943. Þá varð slys sem setti fjölskylduna á hliðina, breytti öllu og öllum. Í byrjun bókarinnar svarar Slippstjórinn sjálfur nokkrum spurningum um verkið.

Hver er kveikjan að þessari frásögn í upphafi?

Það er ekki nema von að þú spyrjir …

Kjósa

Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Deila

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.

Tengdar greinar

Jólabókaflóðið 2020

GagnrýniJólabókaflóðið 2020

Baráttusögur

Um bókina Konur sem kjósa; aldar_saga

MenningJólabókaflóðið 2020

Saga gerð úr tárum

Bók Elísabetar Jökulsdóttur Aprílsólarkuldi spratt fram á nokkrum vikum en hún hafði verið búin að reyna að skrifa hana í tíu ár. Sagan er um föðurmissi, ást, geðveiki og huggun. Elísabet segist vera búin að bera föðursorgina með sér í fjörutíu ár en með nýju bókinni hafi hún hnýtt endahnútinn. Henni hafi verið gefin þessi sorg til að skrifa um hana. Sorgin sé gjöf.

GagnrýniJólabókaflóðið 2020

Þríleikurinn sem brotlenti

Bókin er vel skrifuð og svipmyndir af þessum heimi eru oft skemmtilega súrealískar, en uppbyggingin kemur í veg fyrir að maður njóti þess almennilega.

MenningJólabókaflóðið 2020

Nútímaafinn hlustar á Fræbbblana og Q4U

Gerður Kristný segir að það sé gaman að vera íslenskur rithöfundur vegna þess að við sitjum hér að bókmenntaþjóð. Hún segir að sér hætti til að yrkja mjög dramatíska ljóðabálka og að það sé mikil hvíld í því að semja léttar, skemmtilegar en raunsæjar barnabækur eins og nýjustu bókina, Iðunn og afi pönk. Gerður segir að líta eigi á lestur barna eins og hvert annað frístundastarf.

GagnrýniJólabókaflóðið 2020

Hamlet fer á EM í fótbolta

Sumar bækur ná manni strax í fyrstu málsgrein – og sleppa aldrei. Bróðir er ein af þeim. Hún heldur manni svo ekki bara af því hún er spennandi, heldur ekki síður út af mergjuðum stílnum, heimspekilegum pælingum og innsæinu.

MenningJólabókaflóðið 2020

Konan sem elskaði fossinn

Sigríður Tómasdóttir frá Brattholti var mikið náttúrubarn og dýravinur en átti erfitt með mannleg samskipti. Sigríður er þekktust fyrir baráttu sína gegn áformum um að virkja Gullfoss og gekk svo langt að hóta að enda líf sitt með því að kasta sér í fossinn ef hann fengi ekki að vera í friði. Konan sem elskaði fossinn er söguleg skáldsaga eftir Eyrúnu Ingadóttur sem skrifaði fyrst um Siggu frá Brattholti fyrir þrjátíu árum. Hún segir mikilvægt að vekja athygli á baráttukonum fyrri tíma.