Haustið 2014 skrifaði kunningjakona Guðrúnar grein þar sem hún sagði frá reynslu sinni af heimilisofbeldi. Í kjölfarið hvatti hún Guðrúnu til að gera hið sama og hún tók áskoruninni. „Mér fannst þetta vera rétti tíminn,“ segir hún. „Það var einhver vakning í gangi í samfélaginu og ég vildi vera hluti af henni.“
Greinin vakti gríðarlega athygli og í kjölfarið stigu fleiri fram og sögðu frá sinni ofbeldisreynslu. Saman vöktu þessar greinar samfélagið til umhugsunar um heimilisofbeldi og má segja að þær hafi stuðlað að kröftugri samfélagslegri vitundarvakningu. „Hún var skrifuð í þeirri von um að hún yrði vonandi, þó ekki nema einum einstakling, til hjálpar. Ef ekki þá vekti hún fólk allavega til umhugsunar um málefnið,“ segir Guðrún, en hún vinnur nú, ásamt fleirum, að uppsetningu leikverksins SUSS!!! sem byggir einmitt á reynslusögum fólks af heimilisofbeldi.
Við hittum Guðrúnu Bjarnadóttur á kaffihúsi í miðborginni og ræddum við hana um lífið, listina og lífsreynsluna sem hún lifði af.
Fimmta hver kona upplifað heimilisofbeldi
Í greininni „Minningar um ofbeldissamband“ sem birtist á vef Kvennablaðsins í október 2014 segist Guðrún hafa sagt skilið við sitt fyrra líf – líf sem einkenndist af ótta við að vera heiðarleg við sjálfa sig
Athugasemdir