Þetta snýst um að opna hjartað. Þó að fólk sé búið að tapa alls kyns færni er alltaf eitthvað sem hægt er að grafa eftir. Ég held að tónlistin sé það síðasta sem fer hjá okkur. Svo lengi sem við drögum andann getum við notið tónlistar.“
Þetta segir Magnea Tómasdóttir óperusöngkona, sem hefur meðal annars kennt á námskeiðinu Tónlist og heilabilun í Listaháskóla Íslands og stýrir á næstunni námskeiði hjá Mími sem er ætlað starfsfólki í umönnunarstörfum og aðstandendum fólks með heilabilun.
Sextug þegar hún greindist með heilabilun
Mamma og pabbi Magneu veiktust bæði af heilabilunarsjúkdómi. „Mamma var bara sextug þegar hún greindist og ég var mjög ung þegar það gerðist, eða 27 ára. Mér fannst ég ekki ung á þeim tíma en sé núna að svo var. Pabbi minn greindist síðan seinna með heilabilun. Hann var gröfukarl en líka tónlistarmaður sem spilaði djass.“
„Svo lengi sem við drögum andann …
Athugasemdir