Ég heyri hann anda en næ ekki, sama hvað ég reyni, andanum. Ég reyni að loka augunum, ég þarf að sofa, verð að sofa, en þegar ég loka augunum býð ég myrkrinu til mín. Í myrkrinu eru myndir sem ég vil ekki sjá. Myndir af þér að meiða mig, af þeim að meiða mig á meðan þau reyna að sauma mig saman aftur. Mynd af mér að meiða þig, en ég vil ekki meiða þig. Þú ert lítill, fullkominn og saklaus, en ég er vanhæf, fullkomlega vanhæf. Ég elska þig en ég elska mig ekki, ég á ást mína ekki skilið. Ég get ekki gefið þér móðurmjólkina, sinnt þér eins og mæður eiga að sinna börnum sínum. Fyrirgefðu, að ég er ekki betri en þetta. Þú átt betra skilið. Þú átt skilið að eiga móður en ég er engin mamma, ég er vanhæf, ekkert annað.
Ég hrekk upp, verð að …
Kjósa
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.
Athugasemdir (1)
Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.
Tengdar greinar
Fæðingarþunglyndi
Geðlæknir kallar eftir aðgerðum: „Þetta er hópur sem getur ekki beðið“
Konur sem eru hluti af kerfinu, ljósmóðir, geðlæknir og sálarmeðferðarfræðingur, lýsa því hvað mætti betur fara í þjónustu við konur á meðgöngu, við fæðingu og á sængurlegu. Að þeirra mati ætti öll þjónusta að vera áfallamiðuð, þar sem það getur hjálpað konum verulega og skaðar engan. Úrræðaleysið er hættulegt.
Alma Mjöll Ólafsdóttir
Líkaminn man allt
Alma Mjöll Ólafsdóttir, blaðakona á Heimildinni, skrifar um reynslu sína af því að vera kona, móðir og með fæðingarþunglyndi og í líkama sem man allt, alla reynsluna af því að vera kona og öll sárin sem því geta fylgt.
Hverrsu lengi ættla karlrembur að halda fast í sína minnimátarkennd gagnvart konum ?
Er ekki kominn tími til þess að karlmenn almennt viðurkenni að við værum EKKERT án kvenna!