Í þessari bók eru tvær konur, ég er önnur þeirra og er í sorg vegna skilnaðar og veikinda móður minnar. Hin konan er mamma. Hún er með Alzheimer. Mín sorg dvínar og mér batnar en sjúkdómurinn ágerist hjá mömmu og hún deyr að lokum,“ segir Ragnheiður Lárusdóttir, ljóðskáld og kennari, um ljóðabókina Glerflísakliður sem kom út nýverið. Þetta er önnur bók Ragnheiðar en fyrir sína fyrstu bók, 1900 og eitthvað, sem kom út í fyrra, hlaut hún Bókmenntaverðlaun Tómasar Guðmundssonar og var tilnefnd til Maístjörnunnar sem eru ljóðabókaverðlaun. „Ég var skáldkona í felum. Skúffurnar mínar voru og eru fullar af ljóðum og sögum enda byrjaði ég að skrifa ljóð þegar ég lærði að draga til stafs. En ég var alla tíð hikandi við að senda þau frá mér og svo þegar ég loks gerði það, þegar ég var að nálgast sextugt, fékk ég verðlaun og tilnefningu. Það var …
Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 3 árum.
Sorgardúett skáldkonu sem kom úr felum
Ragnheiður Lárusdóttir hefur skrifað ljóð frá því hún var lítil stelpa en faldi öll sín verk í meira en hálfa öld. Fyrir rúmu ári sagði hún skilið við hikið og sendi frá sér sína fyrstu bók, fékk Bókmenntaverðlaun Tómasar Guðmundssonar og var tilnefnd til Maístjörnunnar. Nýjasta bók hennar, Glerflísakliður, er afar persónuleg en hún fjallar um tvær sorgir sem blönduðust saman og héldu henni fanginni í sjö ár.
Athugasemdir (1)