Það er hefð á Vesturlöndum að setja tuskudýr við grafir dáinna barna. Það eru meira að segja til legsteinar með steyptum böngsum úr bronsi eða leir. Það er þess vegna dapurlegt að flóttabörn skuli oft vera hrakinn á gaddinn með ekkert nema bangsa, ofurlítið tákn um kærleik, undir handleggnum. Sumstaðar á meginlandi Evrópu lætur lögreglan þennan sið fara í taugarnar á sér og hefur beðið um að fólk hætti að færa flóttabörnum gjafir. Á Íslandi stefnir í sama farið. Forgangsmál í flóttamannamálum hér á landi er aðeins eitt: Að fólk sé rekið svo hratt úr landi að það nái ekki að mynda hér tengsl. 

Við þurfum að horfast í augu við það að jólagjöf þjóðarinnar til hennar sjálfrar þessi jól var að drepa lítið barn. Á meðan forsætisráðherra Kanada tók persónulega á móti flóttamönnum og lýsti áhyggjum af því að komið væri fram yfir háttatíma lítils barns – voru litlu börnin rifin af stað um miðja nótt hér á landi og rekin burt – með ekkert nema bangsa.

Bangsinn er tákn dauðans.

Verulegum hluta þjóðarinnar er misboðið. Búið er að boða til mótmæla. Þau munu líklega ekki skila neinu. Að hamast á stjórnmála- og embættismönnum er eins og að hnoða snjóbolta. Hann verður bara harðari og hættulegri.

Ég held að mótmælin ættu að vera mjúk – bangsamótmæli. Þegjandi, sorgmætt fólk með bangsa. Útlendingastofnun og Alþingi ætti að umkringja með böngsum. Þótt ekki nema til að minna fólkið sem þar starfar á að það getur aldrei orðið eðlilegur hluti af starfi einnar einustu manneskju að undirrita dauðadóma yfir börnum.

Mynd með færslu: Centralny.