„Eins undarlegt og það kann að virðast þá eru flest allar minningar mínar um mömmu góðar,“ segir Kolbeinn Þorsteinsson, sem var að gefa frá sér bókina Mamma og ég, þar sem segir frá lífinu þar til móðir hans lést þegar hann var níu ára gamall, en hún hafði lengi barist við óreglu og þá djöfla sem fylgdu fíkninni. Bókin er tileinkuð alsystkinum hans, en hann er næstyngstur þeirra fimm. Hálfsystkini eru síðan þrjú, eldri og yngri. Bókin er einnig tileinkuð móður hans, sem hann minnist með hlýhug. „Þetta eru ekkert endilega merkilegar minningar, en þetta  eru minningar sem ég á og þær eru meira og minna allar góðar. Hún var mamma mín og mamma okkar systkinanna. Þar sem hún var fannst mér gott að vera. Hjá henni vildi ég vera.“

Nema einu sinni. Móðir þeirra var undir eftirliti barnaverndaryfirvalda og leitaði skjóls með börnin í vandamönnum í Dalsmynni. Óróinn í …