Þessi grein birtist fyrir meira en ári.

Rassleysi rýrnandi manna og draumurinn um stærra skott

Síð­ast­lið­in ár hafa karl­menn sem stunda lyft­ing­ar auk­ið fókus­inn á æf­ing­ar sem stæla rassvöðv­ana. Fjall­að hef­ur ver­ið um þetta í er­lend­um fjöl­miðl­um og má tala um rassa­bylt­ing­una. Einka­þjálf­ar­inn Kon­ráð Gísla­son seg­ir að þeir dag­ar séu liðn­ir að karl­menn séu litn­ir horn­auga fyr­ir að gera rassæfing­ar.

Rassaöfundin er systir annarrar þekktrar tilfinningar hjá karlmönnum: Typpaöfundarinnar.

Hún lýsir sér í því að karlmenn eru með minnimáttarkennd út af stærðinni á rassinum á sér, vöðvaleysi hans, flatneskju eða vegna þess að hann er innfallinn, síður eða jafnvel bara eiginlega horfinn. Þessar hugsanir gera það að verkum að þeir fara að horfa öfundaraugum á aðra þrýstnari og stærri rassa og bera þá saman við sinn eigin. 

Munurinn á rassaöfundinni og typpaöfundinni er sá að rassar eru alls staðar sýnilegir og samaburðarhæfir. Þess vegna sækir þessi gerð öfundar tíðar að í daglega lífinu þar sem forsenda hennar er ekki kviknekt. Enginn getur hlaupið undan því að fá karlarassa í buxum inn í sjónsviðið.

„Strákar eru vissulega farnir að huga meira að þessu: Að vilja vera með stóra og stæðilega bossa“
Konráð Gíslason,
einkaþjálfari í World Class

Leiðinn yfir fótadeginum

Lengi vel töluðu þeir karlar sem stunda lyftingar með leiða í …

Kjósa
19
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.

Nýtt efni

Innflytjendur á Íslandi
Samtal við samfélagið#15

Inn­flytj­end­ur á Ís­landi

Ís­land hef­ur tek­ið um­tals­verð­um breyt­ing­um und­an­farna ára­tugi. Eft­ir að hafa löng­um ver­ið eitt eins­leit­asta sam­fé­lag í heimi er nú svo kom­ið að nær fimmti hver lands­mað­ur er af er­lendu bergi brot­inn. Inn­flytj­end­ur hafa auðg­að ís­lenskt sam­fé­lag á marg­vís­leg­an hátt og mik­il­vægt er að búa þannig um hnút­ana að all­ir sem hing­að flytja geti ver­ið virk­ir þátt­tak­end­ur á öll­um svið­um mann­lífs­ins. Til að fræð­ast nán­ar um inn­flytj­enda hér­lend­is er í þess­um þætti rætt við Dr. Löru Wil­helm­ine Hoff­mann, nýdoktor við Menntavís­inda­svið Há­skóla Ís­lands, þar sem hún tek­ur þátt í verk­efn­inu “Sam­an eða sundr­uð? Mennt­un og fé­lags­leg þátt­taka flótta­barna og -ung­menna á Ís­landi.” Hún starfar einnig sem stunda­kenn­ari við Há­skól­ann á Ak­ur­eyri og Há­skól­ann á Bif­röst. Sjálf er Lara þýsk en rann­sókn­ir henn­ar hverf­ast um fólks­flutn­inga, dreif­býli, tungu­mál og list­ir en hún varði doktors­rit­gerð sína í fé­lags­vís­ind­um við Há­skól­ann á Ak­ur­eyri ár­ið 2022. Tit­ill doktors­rit­gerð­ar­inn­ar er „Að­lög­un inn­flytj­enda á Ís­landi: Hug­læg­ar vís­bend­ing­ar um að­lög­un inn­flytj­enda á Ís­landi byggð­ar á tungu­máli, fjöl­miðla­notk­un og skap­andi iðk­un.“ Guð­mund­ur Odds­son pró­fess­or í fé­lags­fræði við HA ræddi við Löru en í spjalli þeirra var kom­ið inn á upp­lif­un inn­flytj­enda af inn­gild­ingu, hlut­verk tungu­máls­ins, stærð mál­sam­fé­laga, sam­an­burð á Ís­landi og Fær­eyj­um og börn flótta­fólks.

Mest lesið undanfarið ár