Þessi færsla er meira en ársgömul.
Að kulna eða ekki kulna
Í morgun vaknaði ég og var eitthvað lufsulegur. Ég fattaði strax að ég var kominn með kulnun.
Þegar ég hafði drukkið einn kaffibolla fattaði ég hins vegar að ég hafði ranggreint mig með kulnun.
Ég var ekki með kulnun.
Þegar ég hafði rokið af stað á fyrsta fund dagsins og var að læsa reiðhjólinu mínu við staur hafði ég hins vegar aftur greint mig með kulnun. Ég var eitthvað þokukenndur í hugsun. Myrkur.
Kulnun, hugsaði ég. Klárt mál.
En um leið og ég hitti hinn knáa og skælbrosandi samstarfsmann minn á fundinum áttaði ég mig á því að ég hafði aftur ranggreint mig með kulnun.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt.
Ég var ekki með kulnun.
Núna settist ég svo niður við tölvuna til að klára punkta fyrir fyrirlesturinn sem ég er að fara að flytja á eftir. Og þá fann ég það svo skýrt - kulnun.
Ekki spurning. Ég er útbrunnið kerti.
En svo fattaði ég bara að það var gat á sokkunum mínum. Svo að ég skipti um sokka.
Fötin skapa manninn.
Ég var ekki lengur með kulnun.
En núna – rétt áður en ég ýti á „Birta“ – átta ég mig á því að einhver kynni að túlka þennan texta svo að ég sé að gera grín að fólki með kulnun. Það er mér fjarri (ég er að gera grín að samfélagsumræðunni).
En tilhugsunin um að ég fái skammir – er nóg til að ég fái kulnun!
Já, klárt mál. Ég er með kulnun.
En ég man líka að til að forðast kulnun þarf að hafa gaman af lífinu:
hreyfa sig, hitta fólk, vera úti, lesa bækur, skiptast á hugmyndum, skapa eitthvað sem skiptir mann máli, fara handahlaup, finna ilm af grasi sem teygir sig eftir hækkandi sólu, spila á hljóðfæri, segjast elska einhvern ...
Nei, ég er ekki með kulnun. Hjálpumst að við að búa til skemmtilegt samfélag. Verum ekki umboðsmenn leiðans heldur talsmenn gleðinnar: þá kviknar aftur á neistanum ...
Æ, hvað er ég að bulla? Væmin froða.
Kulnun, klárt mál. Ég er kominn með kulnun.
Fleiri færslur frá höfundi
Fæðingarorlof á ferilskrá
Eitt sem ég hef verið að velta aðeins fyrir mér síðustu daga varðandi fæðingarorlof: Ferilskráin mín er orðin býsna löng og fjölbreytt en ein mest þroskandi og krefjandi reynslan var án vafa þegar ég var í fæðingarorlofi einn heima með Ölmu, eldra barnið okkar, um tæplega hálfs árs skeið úti í New York á meðan Cerise fór aftur í vinnuna....
Löngu tímabær dauði Bókabúðar Máls & menningar
Nú er búið að loka Bókabúð Máls & menningar. Það liggur við að manni sé létt. Þetta var auðvitað löngu tímabært. Sumir hafa lýst sorg sinni fjálgum orðum en það var auðvitað öllum ljóst að í þetta stefndi. Gleðin var álíka fjarri þessari búð á síðustu árum og lífið er íbúa líkkistu. Nokkurn veginn frá því að hin frábæri verslunarstjóri...
Að hreiðra um sig í illskunni (auðug þjóð og umkomulaus börn)
Síðastliðið haust kom út ein af mínum eftirlætisbarnabókum: Ræningjarnir þrír eftir franska séníið Tomi Ungerer. Reyndar þýddi ég hana sjálfur, og því þekki ég söguna mjög vel. Mér hefur verið boðskapur hennar hugleikinn hina síðustu daga, nú þegar smygla á varnarlausum börnum burt af landinu í leiguflugvél og senda þau til Grikklands. Þessi fallega saga, Ræningjarnir þrír, sem hefur yfir sér yfirbragð...
Höfuðborgin sem hætti að vera til
Síðustu daga hafa tvær flugur suðað í kollinum á mér. Flugurnar suða um Reykjavík, framtíð þessarar skrítnu borgar sem Huldar Breiðfjörð segir í nýjustu bók sinni, Sólarhringli, að „hafi engin einkenni, önnur en rigningu, rok og myrkur,“ hún sé bara þarna, „hlutlaus og grá“. (Reyndar býsna græn á ljósmyndinni sem ég valdi með þessu greinarkorni.) Fluga #1: Leikskólarnir (eða tímabundin...
Athugasemdir