Segir sagan að eitt sinn hafi skipbrot orðið undan Íslandsströndum. Það ku hafa verið einhvern tímann í fyrndinni. Var um erlent skip að ræða, mannað framandi mönnum. Og ekki var nóg með að mennirnir hafi verið erlendir heldur voru sumir þeirra dökkir á hörund og líkast til ekki á sömu trúarlegu bylgjulengd og . Mjög svo dökkir meira að segja.

Á árum áður gekk fólk af slíku sauðahúsi undir nöfnum líkt og blámenn, negrar og surtir. Eru sumir hverjir enn þeirrar skoðunar að í himnalagi sé að viðhafa viðlíka nafngiftir í opinberri umræðu nú til dags.

En hvað sem nafngiftum líður þá björguðust menn úr skipbroti þessu og bar þá á land hér og þar. Flestir hlutu þeir og þurftu góða aðhlynningu enda þjarkaðir mjög eftir volkið.

Einn skipbrotsmannanna náði landi í afskekktri sveit þar sem heimafólk var ekki beinlínis vant fólki sem eigi var fært um að mæla á íslenska tungu og því síður vant mannskepnum í óvanalegum sauðalitum. En svo bar einmitt við að mannveran sem náði landi í téðri sveit var einmitt öllu hörundsdekkri en mörlandinn átti að venjast.

Og hvernig bregðast svo hinir góðu hálsar sveitarinnar við? Nú, sagan hermir að þeim hafi verið brugðið mjög. Raunar voru þeir svo vissir um að fyrrgreind sál kæmi beint úr iðrum helvítis að þeir leiddu ekki einu sinni hugann að því að senda hana úr landi heldur gengu milli bols og höfuðs á henni og murkuðu úr henni lífið þar sem þeir fundu hana fyrir. Sagt er að það hafi verið á strönd í næsta nágrenni sveitarinnar. 

Hver segir svo að Íslendingar, ef við leyfum okkur að tala um Frónbúann sem heild, hafi ekki mannast neitt í gegnum aldirnar? Hver segir svo að Íslendingar séu ekki orðnir siðaðari í háttum nú til dags? Nú á dögum býr landinn svo vel að búa yfir stofnun sem sendir þá framandi úr landi og það án þess að verða þeim að aldurtila.

Svo er sagt að æ færri notist við niðrandi nafngiftir um fólk það sem klappar ekki í réttum huh-takti. Verður ekki að segja að allt sé á réttri leið?