Það er aprílsólarhiti í Hveragerði þegar við hittumst í matsal Heilsuhælisins við Elísabet Jökulsdóttir. Það er fiskur í matinn. Elísabet er í heilsubótarinnlögn í Hveragerði, steinsnar frá heimili sínu í bænum reyndar. Og eins og við komumst að er Elísabet langt í frá ein um að hafa flutt í bæinn á síðustu árum. Við borðið okkar situr fasteignasali í Hveragerði sem fræðir okkur um það. 

Ég veit ekki hvort það sé ósvífið af mér að setja það fram svona, en það hentar frásögninni: Elísabet Jökulsdóttir hefur á undanförnum árum hlotið verðskuldaða viðurkenningu; Bókmenntaverðlaun, Fjöruverðlaun, tilnefningu til Bókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs og tilheyrandi boð á Bessastaði, en á sama tíma hefur heilsu hennar hrakað svo mjög að lífi hennar stendur ógn af því. Hvers vegna? Jú, vegna þess að hún fékk ekki viðurkenningu á því sem hún fann þó best sjálf; að eitthvað væri að.

Elísabet er með nýrnabilun á lokastigi. Þarf að …