Ásgeir H. Ingólfsson

Ásgeir H. Ingólfsson er blaðamaður, skáld, bókmenntafræðingur, bíónörd, Akureyringur og örverpi. Hann hefur efasemdir um fasta búsetu og býr ýmist í Tékklandi, á Íslandi eða í Bretlandi og gæti verið á leiðinni eitthvað annað fljótlega.
Sjallinn, Sólin og Sálin
GagnrýniVængjalaus

Sjall­inn, Sól­in og Sál­in

Við sem vilj­um end­urlifa Ak­ur­eyri 1996 fá­um svo sann­ar­lega heil­mik­ið fyr­ir okk­ar snúð, skrif­ar Ás­geir H. Ing­ólfs­son í gagn­rýni um bók­ina Vængja­laus eft­ir Árna Árna­son. Nefn­ir Ás­geir þessa stór­kost­legu lýs­ingu á Sjall­an­um und­ir lok síð­ustu ald­ar: „Gólf­ið var stapp­fullt af fólki. Stemn­ing­in raf­mögn­uð. Helgi rennsveitt­ur. Pepp­að­ur á svið­inu. Blikk­andi ljós. Grað­ar stelp­ur. Eru ekki all­ir sexý?“
Aftökusundlaugin í Kabúl
GagnrýniVegabréf: íslenskt

Af­töku­sund­laug­in í Kabúl

Sög­ur Sig­ríð­ar Víð­is Jóns­dótt­ur eru listi­leg­ur vefn­að­ur per­sónu­sögu, hvers­dags­legra við­burða, blaða­mennsku, sagn­fræði og sagna af fólk­inu sem hún hitt­ir. Bjarma­lönd Vals Gunn­ars­son­ar og mynda­sög­ur Joe Sacco koma upp í hug­ann, en Sig­ríð­ur fer þó alltaf eig­in leið­ir í frá­sögn­inni og úr verð­ur leiftrandi fróð­leg, skemmti­leg og hug­vekj­andi bók sem á alltaf brýnt er­indi – en kannski aldrei sem nú
Glæpaöldin og draugagangur öreiganna
GagnrýniSkáldleg afbrotafræði

Glæpa­öld­in og drauga­gang­ur ör­eig­anna

Við er­um stödd í Ár­nes­sýslu, nán­ar til­tek­ið í Tanga­vík. Smá­bæ sem ein­ung­is er til í skáld­heimi Ein­ars Más Guð­munds­son­ar og hef­ur einnig birst okk­ur í Ís­lensk­um kóng­um og Hunda­dög­um. Það voru þó allt aðr­ar út­gáf­ur bæj­ar­ins en birt­ist okk­ur í Skáld­legri af­brota­fræði – en í lok bók­ar er fram­hald boð­að, þannig að lík­leg­ast mun­um við bráð­um fá að lesa meira um þessa út­gáfu Tanga­vík­ur. Og mögu­lega kom­ast að því hver er að segja okk­ur þessa sögu.
Bara brotnar manneskjur segja satt
GagnrýniKolbeinsey

Bara brotn­ar mann­eskj­ur segja satt

Kol­beins­ey er nyrsti oddi Ís­lands og sam­nefnd bók fjall­ar um fólk sem er á nyrsta odda til­ver­unn­ar, við það að detta út af landa­kort­inu. Við vit­um ekki hvað þetta fólk heit­ir, það er bú­ið að glata nöfn­um sín­um, sögu­mað­ur seg­ir aldrei til nafns og veit­ir öðr­um per­són­um líka nafn­leynd, kall­ar þær ein­göngu lýs­andi nöfn­um eins og „þung­lyndi vin­ur minn“, „kær­ast­an“, „mín fyrr­ver­andi“, „son­ur minn“, „trúba­dor­inn“ og „hjúkr­un­ar­kon­an“.
Fjölmenning á skólalóðinni
GagnrýniAkam, ég og Annika

Fjöl­menn­ing á skóla­lóð­inni

Sögu­mað­ur er ekki mik­ið að flýta sér í Akam, ég og Annika. Þetta er rúm­lega 350 síðna bók og titil­per­són­urn­ar tvær birt­ast okk­ur ekki fyrr en rúm­lega hundrað síð­ur eru liðn­ar. Það er að segja þess­ar tvær nafn­greindu per­són­ur titils­ins, þau Akam og Annika. Ég-ið birt­ist okk­ur hins veg­ar strax á fyrstu síðu. Það er hún Hrafn­hild­ur, sögu­mað­ur og að­al­per­sóna bók­ar­inn­ar, sem er fjór­tán ára reyk­vískt skiln­að­ar­barn sem er rif­in upp með rót­um þeg­ar nýr mað­ur mömm­unn­ar fær gott starf í Þýskalandi.
Öndinni sem var slaufað
GagnrýniEinlægur Önd

Önd­inni sem var slauf­að

Hér er bók­ar­kápa. Baðönd með mynd­ar­leg­an hatt synd­ir um í Reykja­vík­urtjörn, trega­full og glett­inn í senn. Fyr­ir of­an stend­ur Ein­læg­ur Önd og enn of­ar stend­ur Ei­rík­ur Örn Norð­dahl, með mun stærri stöf­um. Enda menn tölu­vert stærri en bað­end­ur, 198 senti­metr­ar í til­felli Ei­ríks, eins og kem­ur fram í bók­inni. En það má al­veg spyrja sig hver tit­ill­inn sé, er þetta Ein­læg­ur Önd eft­ir Ei­rík Örn eða Ei­rík­ur Örn eft­ir Ein­læg­an Önd?

Mest lesið undanfarið ár