Íbúar á Drangsnesi á Ströndum eru alls um 70 talsins, en voru hátt í hundrað þegar náttúrubarnið Elísabet Snædís Jónsdóttir ólst þar upp. „Þetta var mjög verndað umhverfi að alast upp í. Amma og afi bjuggu nálægt svo ég gat alltaf leitað til þeirra.“

Perla Steingrímsfjarðar, eyjan Grímsey, blasir við úr þorpinu og Elísabet upplifði alltaf eitthvað ævintýralegt við hana. „Ég trúði því að tröllskessa hefði reynt að grafa Vestfjarðakjálkann frá og fengið uxann sinn til að draga eyjuna út á fjörð.

Það er klettadrangur á Drangsnesi, Kerlingin. Drangsnes dregur nafn sitt af þessum klettadrangi sem var sagður vera tröllskessan.

Auðvitað ólst ég líka upp við trú á að allt væri morandi af álfum og huldufólki. Þannig var minn veruleiki. Kjörið umhverfi fyrir litla stelpu sem trúir á töfra.“

Náttúran heillaði og faðir Elísabetar var duglegur að taka hana með sér í gönguferðir. „Ég varð snemma mikið náttúrubarn. Pabbi …