Nú er vitað, alvitað og á allra vitorði að stærsta menningarlega arfleifð þeirra sem svo lukkulegir voru að líta dagsins ljós á landi fjarða, víka og ísa eru ekki Íslendingasögurnar eða miðaldasögurnar sem festar voru á kálfskinn heldur hvernig úr henni var og er unnið, bæði af Frónlendingum sjálfum en ekki síður heimsbyggðinni.

Samkvæmt úrvinnslunni eru Frónbúar víkingar, annáluð baráttuglöð hraustmenni sem víla ekki fyrir sér að drepa mann og annan eða brynna fola sínum í vínkeldu kvenna sem í framandi víkum dvöldu. Auðvitað án þess að spyrja kóng né prest. Af víkingum má finna mismunandi útgáfur. Einu sinni voru það útrásarvíkingar, nú eru það boltavíkingar.

Af þessu má sannlega stæra sig á tímum öfgajafnréttishyggju og pólitísks réttrúnaðar sem hefir ekkert takmark annað en að draga hreinræktaðar tennurnar, víkingatennurnar, úr landsmönnum og setja alla undir sama hvimleiða hatt sem heldur að sér höndum þegar álitlegur kvenmannsrass vaggar framhjá eða þegar framandi útlítandi, augljóslega ekki mörlendingur, valhoppar dreifandi glimmeri út og suður, argur á alla kanta. Ekkert má lengur.

Því er ánægjuefni að knattspyrnuliðið, knattspyrnulið vort, eða bara við, þar sem þeir eru að sjálfsögðu við, vér og víkingar, knattspyrnuvíkingar sem raka sig þrisvar á dag enda hvorki taðskegglingar né kellingar, skuli gera út á víkingaímyndina með sínum húum, skeggvexti, krafti og karlmennsku en ekki aðra ímynd sem lengi vel var viðloðandi skerið. Það er helvítis álfaímyndina með sínum Sigurrósum, krúttum og kellingum.

Að sjálfsögðu ber ekki að taka ofbeldið sem vorir forfeður ástunduðu bókstaflega. Það segir sig sjálft að enginn af hinum hetjulegu knattspyrnukörlum ætlar sér að ganga milli bols og höfuðs á andstæðingunum né þvinga konur þeirra til samræðis. Víkingamyndin er dregin upp til að skjóta mótherjum skelk í bringu og blessunarlega er langt um liðið frá því allir Íslendingar voru svo blóðþyrstir og graðir að harðasti Þjóðhátíðarnauðgari á meira sammerkt með Pee-wee Herman en sönnum víkingi.

Auðvitað eigum við að nýta okkur þessa ímynd, einkum og sér í lagi í ljósi smæðar okkar (lítil typpi lengjast mest) og hrósum jafnframt happi yfir því að ekki er nógu langt liðið frá ofbeldisverkum, auðvitað karlmannlegum, SS, ISIS, KGB, Spænska rannsóknarréttarins, Klerkastjórnarinnar, kvennréttindasinna í Sadi-Arabíu, Bosníu-Serba í Srebrenica og Ustaše í Króatíu til að þeir geti nýtt sér þá ímynd sér til framdráttar.

Getið þið ímyndað ykkur hve ógnvænlegt það væri að lesa að Þýsku stormsveitirnar séu mættar á völlinn, mættar til Moskvu? Það væri sannlega bara ANGST og ógnvekjandi. Sennilega meira ógnvekjandi en öll víkinga-húin þótt ógurleg séu.