17. desember 2022 Bók Gunn­ars er kjör­grip­ur, frá­bær­lega unn­ið verk og verð­ur öll­um þeim að gagni og gleði sem það lesa

16. desember 2022 Það er mik­ið gagn af þess­ari bók svo víða sem höf­und­ur kem­ur við. Hún leið­ir skýrt í ljós að stór verð­mæti eru fal­in í sögu stað­anna sem hann fjall­ar um, þeir eru tæki til miðl­un­ar þekk­ing­ar um horf­inn tíma og geta styrkt trú manna að okk­ar heim­ur sé hluti af al­þjóð­legri og fjöl­þjóð­legri sögu­heild, en við ekki eitt­hvað ein­angr­að og af­ar sér­stakt dæmi, skrif­ar Páll Bald­vin Bald­vins­son um bók­ina Á sögu­stöð­um.

16. desember 2022 Þetta er alls ekki full­kom­in glæpa­saga. Lík­lega hefði mátt sjóða að­eins harð­ar, skera smá fitu af hér og þar, sem virð­ist raun­ar hafa ver­ið bætt við sums stað­ar og virk­ar eins og tófú hafi ver­ið smurt á lamba­læri, en bók­in er raun­veru­lega fynd­in, sem er ekki al­gengt í ís­lensk­um glæpa­sög­um, og þar að auki mjög spenn­andi, skrif­ar Arn­ór Ingi Hjart­ar­son um bók Jóns Atla Jónas­son­ar, Brot­in.

16. desember 2022 Af hverju drekk­ur fólk kaffi á morgn­ana? Af hverju drekk­ur fólk áfengi á kvöld­in? Af hverju taka sum­ir enn þá sterk­ari efni – og eru að­ferð­irn­ar til að beygja raun­veru­leik­ann af braut sinni máski fjöl­breytt­ari en okk­ur grun­ar? Þetta eru helstu hugð­ar­efni Báru og Ei­ríks, að­al­per­sóna Kák­a­sus-ger­ils­ins, skrif­ar Ás­geir Ing­ólfs­son.

14. desember 2022 Nýja bók­in um af­strakt­ið er tæki­færi til að ná í skott­ið á tíma sem er lið­inn og þannig feta okk­ur áfram til okk­ar daga og ráða í þá, pæla. ... Bók­in er mik­il­vægt fram­lag til sögu sem ekki sér fyr­ir end­ann á. Út­gáfa henn­ar er sam­tím­is yf­ir­lits­sýn­ingu í Gerð­arsafni um tíma­bil­ið svo al­menn­ing­ur get­ur glatt sig við að líta þessa dýrð, skrif­ar Páll Bald­vin Bald­vins­son.

14. desember 2022 Snæ­björn Odds­son, sem er 12 ára og æf­ir körfu­bolta, las bók­ina Stjörn­urn­ar í NBA eft­ir Kjart­an Atla Kjart­ans­son en bæk­ur hans hafa kom­ið út bæði á Ís­landi og í Banda­ríkj­un­um.

3. desember 2022 Nú má vona að Nó­bels­verð­laun­in verði til þess að fleiri framúrsk­ar­andi verk Annie Ernaux reki á fjör­ur ís­lenskra les­enda.

30. nóvember 2022 Mað­ur er alltaf rík­ari eft­ir að hafa geng­ið inn í sagna­heim Auð­ar Övu. Text­inn er fal­leg­ur og blátt áfram, ein­hvern veg­inn heim­il­is­leg­ur, skrif­ar Þór­unn Hrefna Sig­ur­jóns­dótt­ir.

29. nóvember 2022 Dreng­ur­inn með ljá­inn er skemmti­leg ung­menna­bók um missi, bæld­ar til­finn­ing­ar og hvaða vand­kvæði geta fylgt því að fara í sleik ef þú ert með bráða­of­næmi fyr­ir eggj­um. Hún er skrif­uð af hlýju, al­úð og virð­ingu fyr­ir les­enda­hópn­um, skrif­ar Sal­vör Gull­brá Þór­ar­ins­dótt­ir.

27. nóvember 2022 Að öllu sögðu skrif­ar Auð­ur Har­alds hér hug­vekj­andi bók um mið­ald­ir og heims­far­aldra, en ekki síð­ur um all­ar ósýni­legu mið­aldra kon­urn­ar í nú­tím­an­um, seg­ir í dómi Ás­geirs H. Ing­ólfs­son­ar.

26. nóvember 2022 Krossljóð eru með eft­ir­tekt­ar­verð­ari bók­um sem út koma í ár, sann­verð­ugt merki um hversu sterk­ur og lif­andi skáld­skap­ur­inn er á okk­ar tím­um, eins og Sig­ur­björgu Þrast­ar­dótt­ur tekst að sanna með merki­leg­um hætti, skrif­ar Páll Bald­vin Bald­vins­son í dómi sín­um.

24. nóvember 2022 Nýtt land ut­an við glugg­ann minn eft­ir Theodor Kallifati­des er geysi­lega gáska­mik­il, dá­fög­ur, stöku sinn­um dap­ur­leg, listi­lega skrif­uð, hríf­andi og hreint fá­rán­lega fynd­in bók sem vek­ur fleiri spurn­ing­ar en hún veit­ir svör við, fleiri hug­renn­ing­ar og hug­ljóman­ir en mann ór­ar fyr­ir. For­lagið Dimma vinn­ur mik­il­vægt verk með því að gefa út þessa fág­uðu þýð­ingu Halls Páls Jóns­son­ar, skrif­ar Arn­ór Hjarta­son.

23. nóvember 2022 Þýð­ing Sverr­is Nor­land og Cer­ise Fontaine, með ráð­gjöf lækn­is­ins Sig­ríð­ar Lilju Sign­ars­dótt­ur, er snurðu­laus, og í bók­inni er að finna mörg fal­leg ís­lensk orð sem ég hef aldrei séð áð­ur, skrifa Anna Heiða Páls­dótt­ir.

22. nóvember 2022 Við sem vilj­um end­urlifa Ak­ur­eyri 1996 fá­um svo sann­ar­lega heil­mik­ið fyr­ir okk­ar snúð, skrif­ar Ás­geir H. Ing­ólfs­son í gagn­rýni um bók­ina Vængja­laus eft­ir Árna Árna­son. Nefn­ir Ás­geir þessa stór­kost­legu lýs­ingu á Sjall­an­um und­ir lok síð­ustu ald­ar: „Gólf­ið var stapp­fullt af fólki. Stemn­ing­in raf­mögn­uð. Helgi rennsveitt­ur. Pepp­að­ur á svið­inu. Blikk­andi ljós. Grað­ar stelp­ur. Eru ekki all­ir sexý?“

22. nóvember 2022 Þetta ljóða­safn Natös­hu S. er af­rek, svo þrosk­að sem það er í orð­færi og hugs­un á lærðu máli fjar­læg­um orð­stofni skálds­ins.

21. nóvember 2022 Text­inn er ein­hvers kon­ar prósi, eða ljóða­bók – ein­hverstað­ar sá ég henni lýst sem ljóð­sögu, hug­tak sem ég hef ekki heyrt áð­ur en lýs­ir formi bók­ar­inn­ar ágæt­lega