Lengi hefur verið ósk kjósenda að fá að kjósa rafrænt. Ég heyrði fyrst um þetta 1996.
Þegar ég kannaði stöðu rafrænna kosninga 2012 í tengslum við nám mitt var mér sagt í ráðuneytinu að "líklegast verði þetta reynt í forsetakosningum 2017."

Þegar [þing] menn eru á móti einhverjum breytingum þá er málið flókið og þurfi góðan tíma til að melta og skoða.

-Helgi Hrafn Gunnarsson, þingmaður Pírata, segir hins vegar ótíma­bært að kjósa um mikilvæg mál eins og í forsetakjöri á rafrænan hátt. „Einfalt dæmi sem varðar kosningaleynd í internetkosningum er að þú getur ekki treyst því að kjósandinn sé einn þegar hann situr fyrir fram tölvuna,“ er haft eftir Helga Hrafni í Fréttablaðinu. „Og þá þarf að vega og meta hvað er heppilegt og við hvaða aðstæður.“-

Svo.

Förum nú til ársins 2011 þegar ágætis og athugull bloggari skrifar:

-Eistar kusu rafrænt til þings í mars sl.[2011] en tóku fyrst upp rafrænar kosningar árið 2005 og hefur reynslan verið svo góð að aðrar þjóðir líta nú til þeirra fordæmis. [...]Rafræn kosning hefst 10 dögum fyrir kjördag og lýkur 4 dögum fyrir kjördag. Þetta fyrirkomulag er til að koma í veg fyrir nauðung eða viðskipti með atkvæði. Kjósandi getur kosið eins oft og hann vill rafrænt, en það er síðasta val hans sem gildir. Kjósandi getur líka farið á kjörstað og þá gildir atkvæðið sem hann greiðir þar. Með þessu móti er nánast útilokað að kjósandi verði neyddur eða keyptur til að kjósa eitthvað annað en hann vill. Kosningin er því leynileg í reynd. Innan við 2% kjósenda hafa nýtt þennan möguleika til að skipta um skoðun.- (Frosti Sigurjónsson).

Nú vil ég biðja Helga Hrafn og Pírata að gera "töku tvö".

Á mannamáli, leiðrétta þessa vitleysu.

Upplýsingar geymast á Netinu.