Ég slysaðist inn á vef Hraðbrautar þar sem verið var að ræða við þá kumpána, Frosta og Mána úr Harmageddon, um kjör láglaunakonunnar. Þeir höfðu miklar áhyggjur af því að þingmenn væru ekki nægilega sýnilegir í þeirri umræðu og létu sig kjör láglaunakonunnar litlu varða. Það ætla ég ekki að ræða um hér og skil ykkur lesendur góðir bara eftir með þær vangaveltur. Hér má sjá orð þeirra félaga af vef Hringbrautar: 

„Máni tók fram að Þorsteinn Víglundsson hefði mætt í þátt þeirra til að ræða laun láglaunakonunnar.

„Það er ekki bara flótti hjá stjórnmálamönnum. Hinir gallhörðustu femínistar sem eru mikið og oft í samfélagsumræðunni og gert landinu gott, þeir virðast alveg sitja hljóðir þegar kemur að láglaunakonunni. Það virðist ekki vera mikið pláss fyrir hana í fjölmiðlum.“

Frosti bætti við: „Kjör láglaunakonunnar virðist ekki vera femínskt mál. Bara alls ekki. Femínistum er alveg slétt sama um kjör láglaunakonunnar.““

Þessi orð fá mig til að hugsa. Hugsa um margt og hugsa um mikið. Finnst þeim skoðungarbræðrum konur almennt og yfir höfuð ekki ræða kjör láglaunakonunnar? Fyrir mig er ekkert nýtt af nálinni að fólk velti fyrir sér kjörum láglaunafólks og sérstaklega upp á síðkastið. Kjarabaráttan er í gangi og fólk einmitt mikið að velta fyrir sér framhaldinu. Hverjir eru það að mati þeirra Frosta og Mána sem eru ekki nægilega sýnilegir í baráttunni? Eru þeir að tala um eina og eina fermínistahræðu eða eru þeir að tala um femínista alla? Ég veit það fyrir víst að meirihluti láglaunakvenna eru trúlega femínistar og það má með sanni segja að þær séu að stappa niður fótunum og standa með sjálfum sér, ekki satt? Þannig að tala um að femínistar standi ekki með láglaunakonunni er án efa firra fram í fingurgóma. 

Hvað vilja þeir Frosti og Máni að gerist? hvaða femínistar eiga að standa vaktina? þessar bláhærðu brjóstahaldaralausu jussur með loðnu handakrikana, þær sömu og hata menn? Leiðist að tilkynna ykkur það að sú týpa er aðallega í höfðinu á fólki sem hatast við femínisma - svo við fáum þær eflaust ekki til að taka slaginn. Það sem ég hef líka hnotið um í gegnum tíðina er það að ef kona hefur áhuga á femínískum málum, brennur fyrir jafnrétti kynjanna og hefur gert sig örlítið sýnilega í litlum málaflokki femínismans; þá er henni ætlað af stórum hóp andspyrnusinna að taka femínísmann höndum tveim og berjast upp á einsdæmi fyrir öllum sköpuðum hlut. En lífið er ekki svo einfalt. Einstakir femínistar eiga sér líf eins og aðrir, þó ótrúlegt sé, og geta ekki tekið að sér alla baráttu. Ég er femínisti, rek stórt heimili, vinn 100% vinnu þar sem ég er í stjórnunarstöðu, sinni skrifum í frítíma, sæki námskeið, er í kvenfélagi, að undirbúa giftingarveislu og ferðalög, sinna hundum, og reyna að eiga smá félagslíf. Ég get bara því miður ekki sem femínisti tek að mér öll jafnréttismál sem koma upp á borð. En sem betur fer er hópur femínista fjölmennur og trúið mér strákar, það eru femínistar að standa vaktina. Örvæntið eigi, ykkur er óhætt að slaka á. 

Eitt sem aftur á móti brennur á mér? Af hverju eru Frosti og Máni ekki að taka slaginn með láglaunakonunum ef þeir hafa svona miklar áhyggjur af því að femínistar séu ekki að gera það? Ég heyri augljóslega að ykkur er ekki sama um láglaunakonuna, en hvað eruð þið að gera? 

Ég ætla að semja eitt ljóð fyrir hverja bloggfærslu. Þetta ljóð er tileinkað Harmageddonbræðrunum Frosta og Mána:

Máninn kastar geislum sínum til jarðar,

á ísaða jörðina sem reynir að færast undan.

Frost og funi,

eldar vítis.

Meðan kaldur gustur streymir eftir sléttunni

læðist Kristur inn á völlinn.

Með armana útbreidda og tilbúinn að slátra

illskunni.

En það var ekkert sem hann hafði fram að færa þennan daginn,

frekar en þann fyrri.