Pálsnefndinni um stjórnarskrárbreytingar tókst ekki efir 50 fundi að ná samkomulagi um fjórar breytingar á stjórnarskrá. Samt er fjórða breytingin sú sem einna brýnast er að breyta svo núverandi stjórnarskrá sé ekki brotin í hvert sinn sem ESB lagagreinum er smeygt inn í lagasafnið.

Skoðum söguna.

Össur Skarphéðinsson og fl. fluttu ágætis þingsályktunartillögu á þinginu 2004-5. Mörg góð atriði voru í þessu veganesti sem átti að byggja á en hér tek ég eitt út úr:

Tillaga til þingsályktunar um breytingar á stjórnarskrá.
Flm.: Össur Skarphéðinsson og fl.

131. löggjafarþing 2004–2005.Þskj. 9  —  9. mál.
Tillaga til þingsályktunar um breytingar á stjórnarskrá. Flm.: Össur Skarphéðinsson og fl.
-"e.     að gera tillögur um svipaðar breytingar og aðrar Norðurlandaþjóðir hafa gert í stjórnarskrám sínum þannig að hægt sé að framselja ríkisvald til alþjóðastofnana og samtaka sem vinna að friði og frelsi í viðskiptum milli þjóða, 8...]
Framsal á valdi til alþjóðastofnana.
Grannþjóðir okkar hafa fyrir löngu viðurkennt í stjórnarskrám sínum að framselja megi þætti úr löggjafar-, framkvæmdar- og dómsvaldi til alþjóðasamtaka og stofnana. Þær álíta það nauðsynlegt svigrúm til að tryggja stöðu sína í veröld sem snýst æ meir um alþjóðlega samvinnu í stofnunum sem byggjast á lagalega bindandi skuldbindingum eða yfirþjóðlegu valdi.-"

Sama ákvæði var í fyrstu drögum Pálsnefndarinnar en stjórnarliðar spyrntu þessu út af borðinu.

Svipað ákvæði var í tillögum Stjórnlagaráðs:

Stjórnlagaráð:
111. gr. Framsal ríkisvalds
Heimilt er að gera þjóðréttarsamninga sem fela í sér framsal ríkisvalds til alþjóðlegra stofnana sem Ísland á aðild að í þágu friðar og efnahagssamvinnu. Framsal ríkisvalds skal ávallt vera afturkræft. Með lögum skal afmarka nánar í hverju framsal ríkisvalds samkvæmt þjóðréttarsamningi felst. Samþykki Alþingi fullgildingu samnings sem felur í sér framsal ríkisvalds skal ákvörðunin borin undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. Niðurstaða slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu er bindandi.

Mætti halda að þetta væri pottþétt ákvæði. En miðað við skrif Birgis Ármannssonar þá er hann ekki þessu sammála:
Fyrir stuttu sagði ég í grein á þessum vettvangi að vel kæmi til álita að setja í stjórnarskrá ákvæði sem heimilaði takmarkað framsal ríkisvalds til alþjóðlegra stofnana að ströngum skilyrðum uppfylltum. Jafnframt kom fram að ég teldi 111. gr. í tillögum stjórnlagaráðs of opna í þessu sambandi þar sem hún ætti að ná yfir bæði mjög afmörkuð tilvik framsals ríkisvalds og jafnframt það víðtæka fullveldisframsal sem fælist í ESB- aðild. Eins vantaði í ákvæðið skilyrði um lágmarksþátttöku eða lágmarksstuðning við slíkt framsal. Ég benti á að það væri betra að stuðningsmenn ESB-aðildar gengju hreint til verks og legðu fram tillögu um ákvæði sem beinlínis heimilaði inngöngu í ESB, ef það væri það sem þeir raunverulega vildu. (Birgir Ármannsson Morgunblaðið 17. oktober 2012)
 

Það er því ótti stjórnarliða sem hindrar för.
Óttinn um að landið færi óvart inn í Evrópusambandið!