Mikið var um dýrðir á afmælishátíð Alþýðuflokksins. Þar voru samankomnir margir eðalkratar. Margar ræður voru fluttar barátta í mönnum. 

Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir leikkona skrifar:

"Ég var skemmtikraftur á 100 ára afmæli Alþýðuflokksins sem haldið var í Iðnó í gær. Alþýðuflokkurinn er enn til! Hvern hefði grunað! Það var fullt út úr dyrum og mörg kunnugleg andlit stjórnmálanna voru þar. Ég sem var þarna gestur mældi töluverða stemmningu.

Veislustjóri var Jakob Frímann Magnússon sem stýrði samkomunni af stakri herramennsku og notaði orðið tónkrati sem ég hef ekki heyrt fyrr en það nefndi hann tónskáldið Atla Heimi sem kynnti tónsmíðar Gylfa Þ. Gíslasonar sem samdi meðal annars lagið Ég leitaði blárra blóma.

Töluvert var sungið um rósir bæði ferskar og fölnaðar og það gerðu þær Ragnheiður Gröndal og Ólöf Arnalds afar vel. 

Fyrrum formenn flokksins Jón Baldvin, Sighvatur Björgvinsson  og Guðmundur Árni voru spurðir spjörunum úr og Sighvatur sýndi að hjarta hans slær enn ört með íslenskri alþýðu, Jón Baldvin talaði m.a annars um helstu talsmenn jöfnuðar í heiminum í dag þá ólíklegu skoðanabræður Páfann og Bernie Sanders. 

Ég las upp úr bókinni Fólk í fjötrum eftir Gylfa Gröndal, bók sem ég mæli með að allir lesi því hún geymir baráttusögu íslenskrar alþýðu. 

Árni Páll Árnason var síðastur á mælendaskrá og talaði um að jafnaðarmenn þyrftu að standa í miðjunni og í góðum tengslum við verkalýðsöflin og atvinnulífið. Ég held að Árni hafi rangt fyrir sér. 

Við höfum færst aftur um áratugi hvað varðar hag og réttindi fólks. Jafnaðarmenn verða að fara aftur í grunnvinnuna, verkalýðsbaráttuna og endurheimta þann jöfnuð sem hér hafði þó náðst. Á meðan verkfallsrétturin er ónýtur, heilbrigðiskerfið er í molum og fyrir dyrum stendur að einkavæða það, fyrirtæki svíkjast undan að borga starfsfólki laun og tryggja þeim sjálfsögð réttindi, meðan fyrirtæki stela skatti, meðan ráðið er hér ódýrt erlent vinnuafl, meðan fólk stundar hér mansal, meðan forstjórar ganga í störf verkafólks til að tryggja hag fyrirtækja fremur en fólksins, meðan stjórnendur þiggja laun í erlendri mynt, á meðan ungt fólk getur ekki eignast húsnæði, á meðan börn búa við fátækt, meðan öryrkjar geta ekki leyft sér að gera nokkurn skapaðan hlut utan að draga fram lífið þá ríkir hér engin andskotans jöfnuður. 

Það þýðir ekkert að taka sér stöðu í miðjunni því þar er ekkert að finna nema sýndarlognið í auga stormsins. Það er lítið af millistéttarfólki eftir í landinu. Hér býr heldur fátækt fólk með litla möguleika á að koma ár sinni vel fyrir borð og svo býr hér gríðarlega ríkt fólk sem fær aldrei nóg og telur sjálfsagt að slá eign sinni á fjöllin, fiskinn, dalina, vatnið og loftið.

Ég auglýsi eftir almennilegum jafnaðarflokki og ef hann finnst ekki þá stofna ég hann sjálf."-

Haft var á orði að ef þetta væri framboðsræða formanns Samfylkingarinnar þa hafi hún misst marks.

Á sama tíma er Helgi Hjörvar eini yfirlýsti formannsframbjóðandinn að árétta öfugt við Árna Pál að hann styddi tillögur Pírata um stutt kjörtímabil og kosningu um tillögur Stjórnlagaráðs. Spennandi tímar framundan.