Að verða ástfanginn hefur haft risa áhrif á líf mitt
Viktor Benóný Benediktsson segist hafa upplifað áður ókunnugar tilfinningar við að verða ástfanginn.
Fólkið í borginni
« Síðasta síða
Síða 4 af 17
Næsta síða »
Átján ára afmælið litað af andláti barnungrar frænku
Ægir Þór Jähnke telur í fyrstu að hann hafi frá litlu að segja þegar blaðamaður spyr um atvik sem breytti lífi hans. Svo spretta tvær sterkar minningar fram: 18 ára afmæli stuttu eftir að 12 ára frænka hans lést vegna heilablóðfalls og hins vegar þegar hann var átta ára og sá afa sinn kveðja þennan heim.
Fór í hjartastopp umkringd fimm læknum
Anna Sigríður Björnsdóttir sjúkraliði var á vakt á skurðstofunni fyrir 30 árum þegar hún fór í hjartastopp. Læknar á skurðstofunni komu henni til bjargar og Anna Sigríður óttast ekki að sagan endurtaki sig, þó það geti hæglega gerst. Hún málar til að hreinsa hugann.
Fædd inn í fegurð fjalla
Gróa Ingimundardóttir hjúkrunarkona er fædd inn í fegurð fjalla vestur á Hvallátrum við Látrabjarg. Þar átti hún drauginn Pilla sem skelfdi hana í myrkrinu. Sá fylgdi ættinni en Gróa losnaði við hann þegar hún flutti til borgarinnar.
Til í allt nema trúlofun
Lilja Valdimarsdóttir, hornleikari á eftirlaunum, eignaðist sitt fyrsta barn 19 ára gömul, vann á togara fyrir fyrsta hljóðfærinu og segist vera til í allt nema trúlofun.
Missti heimilið í stórbruna: „Shit happens“
Sigurður Þór Sigurðsson, eigandi geisladiska- og spóluverslunarinnar 2001 ehf. á Hverfisgötu, missti heimilið sitt í stórbruna fyrir nokkrum áratugum. Verslunin hans í sömu götu veitir honum festu.
„Einveran er orðin svo þjakandi eitthvað“
Gunnbjörn Guðmundsson er áttræður og yngstur átta systkina. Hann kann illa við einveruna sem þjakar hann í ellinni og saknar systkina sinna sem eru fallin frá. „Það er mjög erfitt þegar maður er orðinn svona gamall að vera einn.“
Jesús Kristur breytti lífinu
Kurteis og mjúkmáll ungur maður situr á brúnum bekk á Hlemmi. Hann bendir sessunauti sínum á að strætóinn hans sé kominn. Sá tekur úr sér heyrnartólin og þakkar fyrir. Ungi maðurinn sem situr eftir brosandi talar íslensku með örlitlum hreim, en orðaforðinn er áberandi góður. Hann er með barmmerki sem á stendur: Öldungur Mattson. Hann segir blaðamanni frá því hvað varð til þess að hann komst á þennan stað.
Um tuttugu dauðsföll daglega
Hanna Gamon var heilbrigðisstarfsmaður í Póllandi. Hún fékk sjokk þegar hún sá hvernig aldrað fólk býr á Íslandi. „Að sjá þennan stað fyrir aldrað og fatlað fólk þar sem það getur verið sjálfstætt fékk mig til að tárast og hugsa um að fá starfsleyfi mitt flutt til Íslands og snúa aftur til starfsins.“
Ég hefði getað dáið alveg nokkrum sinnum
„Ég var alveg ... – mig langar ekki að segja heimskur krakki – en ég var alltaf að meiða mig.“ Sylvía Ósk Sigþórsdóttir rifjar upp æskuminningar.
Að njóta lífsins ein og kostaði hana eina evru
Ólafur Þórhallsson rifjar upp atvik sem kenndi honum núvitund í sinni skýrustu mynd.
Dauðinn mótar okkur flest
Karl Gunnarsson leigubílstjóri stóð fyrir framan leigubílaröðina í Aðalstræti þegar blaðamann bar að garði. Hann var að sóla sig eins og aðrir á slíkum sólardögum. Dauðinn hefur mótað Karl og dauði móður hans kannski mest. Hún mótaði hann sem ungan dreng og gerir enn. Karl var viss um að hún væri meira að segja með í samtalinu.
« Síðasta síða
Síða 4 af 17
Næsta síða »