Sársaukanum lauk ekki með dauða mannsins míns
Eftir sprengjuárás varð Salma Ebrahem 25 ára gömul ekkja með tvær ungar dætur, sem spyrja í sífellu: „Mamma, hvar er pabbi?“
Raddir Gaza
„Ég og stelpurnar mínar hlupum um í skelfingu“
„Ég verð örvæntingarfull þegar ég stend og horfi á eyðilegginguna og spyr sjálfa mig hvenær þessari martröð ljúki,“ skrifar Israa Saed. Hún hefur lifað fimm stríð, en aldrei séð neitt í líkingu við grimmdina sem á sér stað á Gaza núna.
Það eru engar hljóðlausar nætur lengur
„Hungrið er aðeins hluti af martröðinni,“ skrifar Yousef Altawil sem er 26 ára læknanemi frá Gaza.
Smáir líkamarnir visna fyrir augum okkar
„Ég skrifa ekki vegna þess að orð muni stöðva dauðann – heldur til að staðfesta að við vorum hér,“ skrifar hin 25 ára gamla Nada Maher frá Jabalia-flóttamannabúðunum.
Bakar kleinur fyrir bágstadda á Gaza – „Getum öll hjálpað“
Að horfa upp á stríð getur verið yfirþyrmandi og haft í för með sér mikla vanmáttarkennd. Þrátt fyrir það finnur fólk leiðir til að gefa af sér með óvenjulegum hætti. Sigríður Rósa Sigurðardóttir er ein þeirra og styður við og styrkir fólk á Gaza með því að selja kleinur. Hún segist forðast það að horfa á fréttir af ástandinu og skilur ekki hvers vegna ekki sé gripið til aðgerða til að stöðva stríðið – en hún imprar á því að allir geti lagt hönd á plóg til að hjálpa.
Við drukkum vatn úr salernum í tíu daga til að lifa af
Frásögn Nour Al-Batsh, 28 ára móður í Gaza, af umsátri, sprengjum og örvæntingu.
Dagbók með röddum Gaza: Búin á líkama og sál
Í heila viku skrásetti Guðný Gústafsdóttir samtöl sín við fólk á Gaza til að geta deilt veruleika þeirra með lesendum Heimildarinnar. Hér segir frá fótboltastrák sem missti fótinn, fjölskyldu sem lifði af þegar árás var gerð á blokkina þeirra og blóðugum slagsmálum við matarstöðvar.
„Ykkar raddir munu aldrei þagna“
Guðný Gústafsdóttir er í reglulegum samskiptum við 29 einstaklinga á Gaza. Orð þeirra snertu hana djúpt, þegar þau sögðu að það væri hvorki dauðinn, sprengjurnar né hungrið sem væri verst heldur þögnin. Það að enginn heyri í þeim. Ykkar raddir munu aldrei þagna, var svar hennar.
Úr djúpi örvæntingar
„Ég faðmaði börnin mín og konan mín skalf,“ skrifar Zaki A. Sharqawi. „Ég hélt að þetta væru endalokin.“
„Hver dagur segir sína sögu“
Mohamed Qanoo, framhaldskólakennari á Norður-Gaza, lýsir þeim hremmingum sem hann og fjölskylda hans ganga nú í gegnum og þeirri óvissu sem ríkir á svæðinu.
Með þjóðarmorð í símanum: „Líf okkar er lifandi helvíti“
Eftir að stríðið hófst á Gaza svaraði Viðar Hreinsson hjálparkalli Palestínumanna. Fyrir vikið hefur hann tengst tveimur konum þar svo sterkum böndum að hann kallar þær dætur sínar. Það eru þær Reham Khaled og Israa Saed sem lýsa aðstæðum á vettvangi: „Ekkert vopn jafnast á við hungur,“ segir Reham.