Kristrún Frosta­dótt­ir, formað­ur Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, stefn­ir með flokk sinn í rík­is­stjórn. „Auð­vit­að hef ég brugð­ist sem formað­ur í þess­um flokki ef við end­um með hægri stjórn,“ seg­ir hún. Það hafi skort virka póli­tíska stefnu al­veg frá hruni, póli­tískri ábyrgð hafi ver­ið út­vistað en nú sé tæki­færi til al­vöru breyt­inga.

Þor­gerð­ur Katrín Gunn­ars­dótt­ir er sá stjórn­mála­mað­ur sem mið­að við fylg­is­mæl­ing­ar og legu flokks­ins á hinum póli­tíska ás gæti helst lent í lyk­il­stöðu í stjórn­ar­mynd­un­ar­við­ræð­um að lokn­um þing­kosn­ing­um. Þor­gerð­ur boð­ar fækk­un ráðu­neyta, frek­ari sölu á Ís­lands­banka og sterk­ara geð­heil­brigðis­kerfi. Hún vill koma að rík­is­stjórn sem mynd­uð er út frá miðju og seg­ir nóg kom­ið af því að ólík­ir flokk­ar reyni að koma sér sam­an um stjórn lands­ins.

Hug­mynda­fræði sósí­al­ism­ans hef­ur ekki beð­ið skip­brot held­ur virð­ast all­ir flokk­ar verða sósíal­ísk­ari fyr­ir kosn­ing­ar. Þetta seg­ir Sanna Magda­lena Mörtu­dótt­ir, leið­togi Sósí­al­ista­flokks­ins, fyr­ir kom­andi þing­kosn­ing­ar. Hún seg­ir að eig­in reynsla af því að al­ast upp við fá­tækt sé drif­kraft­ur henn­ar og boð­ar rétt­lát­ara skatt­kerfi og stefnu­breyt­ingu í hús­næð­is­upp­bygg­ingu. Þar eigi hið op­in­bera að stíga inn og fjár­magna upp­bygg­ingu á fé­lags­leg­um grunni.

Sig­urð­ur Ingi Jó­hanns­son, fjár­mála- og efna­hags­ráð­herra og formað­ur Fram­sókn­ar­flokks­ins, ræð­ir um vanda­mál­in í ís­lensku sam­fé­lagi og lausn­irn­ar sem Fram­sókn býð­ur fram í ít­ar­legu við­tali við Heim­ild­ina.

Flokk­ur fólks­ins var stofn­að­ur til að út­rýma fá­tækt á Ís­landi, sem Inga Sæ­land, formað­ur flokks­ins, þekk­ir af eig­in raun. Hún boð­ar nýtt hús­næð­is­kerfi með fyr­ir­sjá­an­leika og nið­ur­skurð í öllu því sem heita að­gerð­ir gegn lofts­lags­breyt­ing­um. Græn­asta land í heimi eigi að nota pen­ing­ana í heil­brigðis­kerfi og aðra inn­viði sem standi á brauð­fót­um.

Pönk­ið lif­ir í Pír­öt­um, seg­ir Þór­hild­ur Sunna Æv­ars­dótt­ir, en hreyf­ing­in er þó orð­in sett­legri. Lýð­ræð­is­um­bæt­ur eru lyk­il­mál í henn­ar huga og leita þarf í aukn­um mæli til þjóð­ar­inn­ar. Hún seg­ir spill­ingu vanda­mál á Ís­landi og að hlúa þurfi að fólk­inu sem beri uppi heil­brigðis­kerf­ið.

Staða Vinstri grænna er þung. Svandís Svavars­dótt­ir, formað­ur Vinstri grænna, ger­ir sér grein fyr­ir því að það sé á bratt­ann að sækja en seg­ir mik­inn þrótt og kraft í flokks­fólki. Hún sak­ar Bjarna Bene­dikts­son um trún­að­ar­brest í að­drag­anda stjórn­arslita sem olli því að Vinstri græn gátu ekki hugs­að sér að taka þátt í starfs­stjórn. Það sé full­gild spurn­ing hvort það hafi ver­ið of dýru verði keypt að vera í rík­is­stjórn­ar­sam­starfi með Sjálf­stæð­is­flokkn­um.