Volodomír Selenskí, forseti Úkraínu, kom til Íslands á dögunum, sem er stórmerkilegt í sögu landsins.  Fjallað var  ítarlega um heimsóknina á ljósvakamiðlum landsins, þar á meðal hér hjá Heimildinni.

Ísland ákvað að veita Úkraínu 1500 milljónir króna í aðstoð til vopnakaupa og þjálfunar hermanna. Kaup á loftvörnum eru þar sérstaklega mikilvæg, ásamt fjárfestingu í úkraínskum vopnaiðnaði.

Ákvörðunin hefur vakið einhver mótmæli hér á landi frá þeim sem eru á móti því að Ísland taki þátt í vopnakaupum, og telja jafnvel að peningurinn ætti frekar að fara til annarra málefna innanlands en aðstoðar til stríðshrjáðrar Úkraínu.

Selenskí kynnti fyrir ríkisstjórninni Siguráætlunina sem hann hefur verið að kynna fyrir leiðtogum heimsins að undanförnu. Áætlunin inniheldur alls fimm atriði, ásamt tveimur sem verða haldin leynd þar til annað kemur í ljós.

Í skýrslu vikunnar förum við yfir hvert atriði fyrir sig úr áætluninni og afhverju að það sé möguleiki á því að Úkraína komi sér upp kjarnorkuvopnum til að fæla Rússa frá því að ráðast aftur inn í landið eftir að friður kemst á og ef NATO eða sambærilegt varnarsamlag bandamanna neytar landinu um vernd.

Landið átti eitt sinn þriðja stærsta kjarnorkuvopnabúr heims, með hundruðum kjarnaodda, sem það afsalaði sér árið 1994 í svokölluðu Bútapestsamkomulagi gegn loforði stórveldanna um vernd, þar á meðal Rússlands. Samkomulagið átti að tryggja fullveldi og öryggi Úkraínu, sem gerði það í góðri trú, með von um að það eitt myndi fæla Rússa frá innrás.

Selenskí sagði á dögunum að hann „sæi engan annan valkost en kjarnorkuvopn“ ef Úkraína fengi ekki aðild að NATO.

Hann hefur ítrekað að Úkraína ætli sér ekki að koma sér upp kjarnorkuvopnum; Úkraína vill vera í NATO, taka þátt í samstarfi Evrópuþjóða og hefur engan vilja til að brjóta alþjóðalög eða samninga.