Hin 25 ára Ólafía Sig­urð­ar­dótt­ir vill frek­ar nýta snjallsím­ann sem vinnu­tól og hef­ur því ver­ið að ganga með sam­lokusíma nán­ast allt þetta ár. „Ég finn svo skýrt að ég vilji ekki vera í sím­an­um. Mig lang­ar að eyða tím­an­um og líf­inu mínu í eitt­hvað ann­að.“

Bjarki Snær Ólafs­son hef­ur sagt skil­ið við snjallsím­ann og netteng­ingu heima við. Hann seg­ist hafa upp­lif­að frelsi við að ving­ast við þögn­ina og þyk­ir ekki freist­andi til­hugs­un að snúa til baka.

Ár­sæll Arn­ars­son pró­fess­or seg­ir það orð­inn mik­il­væg­an hæfi­leika í nú­tíma­sam­fé­lagi að geta lagt snjall­tæki frá sér. „Við sköp­um tækn­ina en svo skap­ar tækn­in okk­ur. Við þurf­um að taka ábyrgð á því hvernig við um­göng­umst hana.“

Fann­ar Freyr Har­alds­son hef­ur not­að takkasíma í tvö ár og hef­ur ekki lang­að að skipta aft­ur yf­ir í snjallsím­ann. „Mér leið eins og þetta væri að hefta mína getu til að fram­kvæma hluti – eins og ég gæti ekki gert neitt nema ég væri með eitt­hvað sem væri að draga at­hygli mína í burtu,“ seg­ir hann.